Thursday, 18 December 2008
ஈழத்து எதிரிகளும் கோடம்பாக்கத்து கோமாளிகளும்
ராஜிவ்காந்தி படுகொலைக்கு பிறகு தமிழகத்தில் இந்த அளவு ஈழ தமிழர்களுக்கான ஆதரவு குரல் இருந்ததில்லை என நினைக்கிறேன். ஈழ மக்களுக்கு ஆதரவாகவும் இலங்கை அரசுக்கு எதிராகவும் மிக பலமாகவே குரல்கள் எழுந்தன. எல்லாம் மிக அழகாக சீராக போனதாகவே நினைவு. தினம் தினம் இந்த குரல் அதிகமாகிக் கொண்டே இருந்தது. அதுவும் ஒரே குரலாக இருந்தது. ஈழ மக்கள் படும் அவதிக்கு எதிராக மக்கள் பெரும் ஆதரவு உருவானது. வழக்கமாக ஈழப் போராட்டங்களுக்கு எதிராக பேசுபவர்கள் கூட அந்த மக்கள் படும் துயரங்களை பார்த்து அவர்களுக்கு ஆதரவாக குரல் கொடுக்கவில்லை என்றாலும் அவர்களுக்கு எதிராக எதுவும் பேசாமல் அல்லது பேச முடியாமல் இருந்தார்கள். எல்லாம் நல்லபடியாகத் தான் போய்க் கொண்டிருந்தது. அனைத்துக் கட்சி கூட்டம்.. ராஜினாமா முடிவு.. எல்லாம் நன்றாகவே போய்க் கொண்டிருந்தது. போராட்டங்களின் நோக்கம், இலங்கை அரசாங்கத்துக்கு அரசியல் நிர்பந்தம் குடுத்து போரை நிறுத்தவைப்பது. பாதிக்கப் பட்ட மக்களுக்கு மருந்து பொருள் உட்பட்ட நிவாரணம் வழங்குவது.. அந்த குறிக்கோளை நோக்கி எல்லாம் ஓரளவு நன்றாகவே போய்க் கொண்டிருந்தது.. எந்த எதிர்ப்பும் அல்லது தடுமாற்றமும் அல்லது நோக்கச் சிதறலும் இல்லாமல்.. இடையில் வந்தார்கள் பாரதிராஜா, சத்தியராஜ், அமீர், சேரன் , சீமான் போன்ற கோடம்பாக்கத்து கோமாளிகள். வந்தோமா ஈழ மக்களுக்கு ஆதரவும் சிங்கள அரசுக்கு எதிர்ப்பும் தெரிவித்துவிட்டு மூடிக்கொண்டு வந்தோமான்னு இருந்திருக்கணும். ஏன்னா, அதான் எல்லாம் சரியான திசையில் போய்ட்டு இருக்கே.. பொதுமக்கள் மற்றும் அரசியல்வாதிகளுடன் சேர்ந்து திரைத் துறையினரும் தங்கள் குரலை எழுப்பியதன் மூலம் சப்தம் இன்னும் பலமாகி இருக்கும். ஆனால் இந்த கோமாளிகள் என்ன செய்தார்கள்?.. ஈழ மக்கள் என்ற தளத்திலிருந்து பிரபாகரன் என்ற தனிமனித துதிபாடலுக்கு சென்றார்கள். ஈழமக்கள் படும் அவதியிலிருந்து அவர்களைக் காக்கணும்.. பாதிக்கப் பட்டவர்களுக்கு நிவாரணம் வழங்கணும்...அதற்கு போரை நிறுத்தணும்.. அதற்கு அரசியல் ரீதியாக அழுத்தம் கொடுக்கணும்... அதைவிடுத்து புலிகள்.. தடைநீக்கம்.. வீரன் .. வெங்காயம் என்று எது இப்போதைக்கு தேவை இல்லாததோ அதை நோக்கி போராட்டத்தை திசை திருப்பினார்கள்.. அதோடு விட்டார்களா? அமைதிப் படையில் சென்ற சில ராணுவ வீரர்கள் செய்த தவறுக்காக ஒட்டு மொத்த இந்திய ராணுவ வீரர்களையும் இந்தியாவையும் எதிர்த்து அவமதித்து பேசினார்கள்.. இவனுங்களுக்கு ஈழத்தில் தவறிழைத்த ராணுவ வீரர்கள் மட்டுமே கண்ணுக்கு தெரிந்தார்கள். இரவு பகலாக எல்லையில் நின்று நம்மை காக்கும் கண்ணிய வீரர்கள் இவனுங்களின் நினைவுக்கு வரவே இல்லை. ஆகவே ஒட்டுமொத்தமாக இந்தியா மற்றும் இந்திய ராணுவத்தினை குறை கூறினார்கள்... மக்களின் உணர்ச்சியைத் தூண்டி கோடிகோடியாக காசு சம்பாதிக்க இந்திய ராணுவத்தை புனிதப் படையாக காட்டிக் கொள்ளை அடிக்கும் இந்த குள்ள நரிக் கும்பல் ராமேஷ்வரத்திம் நின்றுகொண்டு பிரபாகரன் காதுகுளிரவேண்டும் என இந்தியாவை குறை சொல்லி கத்திக் கூப்பாடு போட்டது. ஈழ மக்கள் இதைத் தான் எதிர்பார்க்கிறார்களா? அல்லது சரியான தீர்வையா? இது போதாதா என்னடா காரணம் கிடைக்கும் கோதாவில் குதிக்கலாம் என்று இருப்பவர்களுக்கு. ஈழப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாக இருந்தவர்களும் புலிகள் எதிர்ப்பு என்ற பெயரில் எதிர்ப்புக் குரல் கொடுக்க தொடங்கினார்கள். இந்த கோ.கோமாளிகளின் கோமாளித்தனமான பேசுக்களுக்காக இவர்களை தமிழக அரசாங்கம் கைது செய்தது. இவர்களோடு சேர்ந்தார்கள் வையகத்து கோமாளியும் அவரது அடிபொடியும். இலங்கையில் என்ன நடக்குதுன்னு சொல்றேன் பேர்வழின்னு கிளம்பி தனித் தமிழ்நாடு என்பதில் முடித்தார்கள். இதனால் இவர்களையும் கைது செய்ய வேண்டியதாயிற்று. ஈழமக்களுக்கு ஆதரவு என்ற ஒரே நோக்கத்துடன் நடைபெற்ற போராட்டங்களும் ஆதரவுக் குரல்களும் இந்த கோமாளிகளின் கைது.. இவர்களுக்கு ஆதரவு/எதிர்ப்பு.. ஜாமின்.. விடுதலை என அப்படியே திசை மாறியது. ஒரே குரலாக இருந்ததை பல குரல்களாக மாற்றிய பெருமை இந்த ஜோக்கர்களையே சேரும். பிறகு ஈழமக்களுக்கு ஆதரவு என்ற நிலை மாறி புலிகள் எதிர்ப்பு என்ற பேச்சு பலமாக ஒலிக்க ஆரம்பித்தது. முழுமையாக இருந்த ஈழ ஆதரவு நிலை பாதியாக குறைந்தது. இதுதான் ஈழத் தமிழர்களுக்கு இந்த கோமாளிகள் செய்யும் நன்மையா? இவர்கள் தான் ஈழத் தமிழர்களுக்கு ஆதரவானவர்களா? பிறகு.. மிதிக்க வேண்டிய இடத்தில் மிதித்ததால் கொஞ்சம் பொத்திக் கொண்டு இருந்தார்கள். புலிகள் எதிர்ப்பு என்ற பெயரில் எழுந்த எதிர்ப்புக் குரல்களும் குறைந்தன. பிறகு மீண்டும் அனைத்துக் கட்சி கூட்டம்... டில்லி பயணம்... வெளியுறவு துறை அமைச்சரை இலங்கைக்கு அனுப்ப முடிவு .. என்று நிலமை ஓரளவு சீரடைந்தது... பொது மக்கள் மீதான தாக்குதலும் ஓரளவு குறைந்து புலிகள் மற்றும் இலங்கை ராணுவத்துக்கிடையிலான போராக மட்டும் முழுவீச்சில் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது. வைகோ மட்டும் அவ்வப்போது கருணாநிதியை குறை சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்.. ஏன் சொன்னபடி ராஜினாமா செய்யவில்லை என்று.. அட கூறுகெட்ட குப்பா, உங்க கட்சியில இருக்கிற 2 பேரும் ஏனய்யா இன்னும் ராஜினாமா செய்யவில்லை? கருணாநிதியை பற்றி உமகென்னய்யா கவலை.. உம்ம வேலையை ஒழுங்கா பார்க்க வேண்டியது தானே.. ராஜினாமா செய்து இந்தியாவின் கவனத்தை ஈர்க்க வேண்டியது தானே.. அப்போ தானே இலங்கை பிரச்சனைன்னா விடுதலைபுலிகள் மற்றும் ராணுவத்துக்கிடையேயான போர் என்பது மட்டுமில்லை.. அது அப்பாவி தமிழ் மக்களின் வாழ்க்கை பிரச்சனையும் கூட என்று தமிழகம் தாண்டிய பிற மாநில மக்களுக்கும் புரிந்திருக்கும். அதை செய்யாமல் தனி தமிழகம், பிரபாகரன் துதிபாடல் என்று விஷயத்தை திசை திருப்பிவிட்டு ஈழ மக்களின் நிஜ எதிரியாக இருக்கிறீர்களே நீங்களும் அந்த கோ.கோமாளிகளும்... இப்போது இந்திய வெளியுறவு அமைச்சரை இலங்கைக்கே அனுப்பி போர் நிறுத்தத்திற்கு அழுத்தம் குடுக்க முடிவு செய்துள்ள நிலையில் மீண்டும் சீமான் என்னும் அரைவேக்காடு பழைய பல்லவியை ஆரம்பித்திருக்கிறது. ஈழ மக்களின் துயரங்களை பற்றி பேசியதைவிட பிரபாகரன் பிரபாகரன் என்று பொலம்புவதையே தொழிலாகக் கொண்டுள்ளது அந்த ஜந்து. அதாவது ஓரளவு நிலைமை சீரடைந்து ஈழ தமிழர்களுக்காக மீண்டும் சில நல்ல முயற்சிகளை அரசாங்கம் எடுக்கும் போது தேவை இல்லாமல் பேசி எதிர்ப்புக் குரல்களை மீண்டும் எழுப்புகிறது இந்த அரைலூசு முண்டம். இவனைப் போன்ற ஆட்கள் இந்தியாவை குறை சொல்லும்போது கர்நாடகா தண்ணீர் கொடுக்க மறுக்கும் போது இதை யாராவது கேட்கிறீர்களா என்ற கீறல் விழுந்த ரிக்கார்டை போடுகிறார்கள். நான் சொல்கிறேன்.. கர்நாடகாவை குறை சொல்ல தமிழனுக்கு யோக்கியதையே கிடையாது.. ஏன் என்று விரைவில் தனிப்பதிவாக போடுகிறேன். புலிகள் ராஜிவை கொன்றார்கள் என்று சொல்லும் காங்கிரசார், காந்தியை கொன்றவனை இந்திராவை கொன்றவனை என்ன செய்தார்கள் என்று கேட்டிருக்கு இந்த முண்டம். அடேய் வீரவெங்காயம்.. அவர்களுக்கெல்லாம் காங்கிரஸ்காரர்கள் பாராளுமன்ற வளாகத்தில் சிலைவைத்திருக்கிறார்களா? இல்லை கோவில் கட்டி வழிபடுகிறார்களா? இல்லை அவர்களுக்கு தியாகி பட்டம் குடுத்திருக்கிறார்களா? எதற்கெடுத்தாலும் காங்கிரஸ்காரர்கள் ராஜிவ் படுகொலை என்ற பல்லவியையே பாடுகிறார்களாம். அட அல்லக்கைகளே.. எப்போதாவது எதற்கெடுத்தாலும் இந்திய அமைதிப் படை செய்த தவறுகள் என்ற பல்லவியையே பாடுகிறார்கள் என்று சொல்லி அந்த மக்களின் அவதியை கொச்சை படுத்தி இருக்கிறோமா? அப்படி சொல்லவும் விரும்பவில்லை. ஏன்னா அன்று நடந்த தவறுகள் கடுமையானது என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. அதனால் தான் அதை நாங்கள் துன்பியல் சம்பவம் என்ற ரீதியில் கூட கொச்சை படுத்தவில்லை..உங்களுக்கு மட்டும் ராஜிவ் உயிர் துச்சமாக தெரிகிறதா? ராஜிவ் படுகொலை துன்பியல் சம்பவம் என்று சொல்லி கொச்சைபடுத்திய பிரபாகரன் அமைதிப் படையின் தவறுகளையும் துன்பியல் சம்பவம் என்று ஏன் விடவில்லை? அமைதிப் படையின் தவறுகளுக்கு ராஜிவ் குற்றவாளி என்று நினைத்தால் ராஜிவை கொன்றதற்காக பிரபாகரனும் புலிகள் பயங்கரவாத அமைப்பும் தண்டனை அனுபவித்தே ஆகவேண்டும். ராஜிவுக்கு ஒரு நீதி இந்த பயங்கரவாதிக்கு ஒரு நீதியா? இந்த கோமாளிக் கூட்டம் மறுபடியும் முட்டாள்தனமாக உளறினால் ஈழத் தமிழர்களுக்கான ஆதரவு தளம் பெரிய அளவில் குறையும் என்பது நிஜம். இது தேவை இல்லாமல் அரசாங்கத்தை உசுப்பிவிடும் செயல் தான். இவன் சிறையில் இருக்கும் போது இவனுடன் இருந்தவர்கள் எல்லாம் சொந்த அண்ணன் தம்பிகளை கொன்றுவிட்டு சிறைக்கு வந்தார்களாம். பார்ப்பணன் போன்ற எதிரிகளை கொல்லாமல் அண்ணன் தம்பிகளை கொன்றுவிட்டார்கள் என்று முத்துக்களை உதிர்த்திருக்கிறது இந்த அரைவேக்காடு. தெரிந்தோ தெரியாமலோ உயர்பதவிகளில் பிராமணர்கள் இருக்கும் போது இது போன்ற லூசுத் தனமான உளறல்கள் இவனுக்கு எந்த பெரிய பிரச்சனையையும் உண்டாக்காது.. ஆனால் ஈழ மக்களுக்கு ஆதரவாக உருவாகும் சூழலை நிச்சயம் பாதிக்கும். ஆகவே இவனைப் போன்ற ஈழதமிழர்களின் எதிரிகளை அடையாளம் காணவேண்டும். ஒன்று ஆக்கப் பூர்வமான உதவி செய்.. இல்லை எனில் மூடிக் கொண்டு போய்விடு. வெளியில் சொல்ல விரும்பாத .. என்னால் முடிந்த ஆக்கப் பூர்வமான உதவியை செய்தவன் என்ற யோக்கியதையில் இதை சொல்ல உரிமை இருப்பதாலேயே இவனை போன்ற ஜந்துக்களை மூடிக் கொண்டு இருக்க சொல்கிறேன்.
Tamiler This Week
68 Comments:
நான் எழுதி இடுகையாக போட நினைத்தால் எப்படி வருமோ அதை மாதிரியே இருக்கு.
இதெல்லாம் மக்களுக்கு புரியாது சஞ்சய்! நம் மக்களுக்கு ஈழம் என்றால் ’அவர்கள்’ தான். ’அவர்கள்’ தான் ஈழம். இதைத் தவிர்த்து அங்குள்ள மக்களின் பல ஆண்டுகால துன்பங்களை வசதியாக மறைத்து விடுவார்கள்... :(
இந்த கோமாளிகளால் அவர்களின் நிலை இன்னும் சிக்கலாகி விட்டது. இலங்கை அரசைக் கண்டித்தால் அது புலிகளுக்கு ஆதரவானதாக மாறி விடுமோ என்று மற்ற இந்திய அரசியல் கட்சிகள் பயந்து போகும் நிலைக்கு கொண்டு வந்து விட்டனர்.
பாவம் எம் ஈழ மக்கள்.. :(
அமைதிப் படையின் தவறுகளுக்கு ராஜிவ் குற்றவாளி என்று நினைத்தால் ராஜிவை கொன்றதற்காக பிரபாகரனும் புலிகள் பயங்கரவாத அமைப்பும் தண்டனை அனுபவித்தே ஆகவேண்டும். ராஜிவுக்கு ஒரு நீதி இந்த பயங்கரவாதிக்கு ஒரு நீதியா?//
எது பயங்கரவாதம் என்று சற்றுப் புரியும் படி விளக்கமுடியுமா?? அடக்கப்படும் ஒரு இனத்துக்காக, மக்களின் விடிவிற்காகப் போராடும் ஒரு இனம் தான் பயங்கரவாதமா??? உங்கள் பாசையில் பயங்கரவாதத்திற்கான அர்த்தம் என்னவென்று தெரியாதா??? தமிழர்களைப் புரிந்து கொள்ளாது, அவர்களது போராட்டத்தைக் கொச்சைப் படுத்திப் பதிவு எழுதும் நீங்கள் பயங்கரவாதிகளா?? அவர்கள் பயங்கரவாதிகளா?? சற்றுப் புரியும் படி கூற முடியுமா????
//தமிழர்களைப் புரிந்து கொள்ளாது, அவர்களது போராட்டத்தைக் கொச்சைப் படுத்திப் பதிவு எழுதும் நீங்கள்//
கமல், தமிழர்களின் போராட்டத்தை கொச்சை படுத்துபவர்களை தான் நான் குறை சொல்லி இருக்கிறேன். இந்த பதிவில் தமிழர்களின் போராட்டத்தை கொச்சை படுத்தி எழுதி இருக்கும் வார்த்தைகளை எடுத்துக் காட்ட முடியுமா? உடனே திருத்திக் கொள்கிறேன்.
என் பாஷையில் பயங்கரவாதம் என்பது, என் நாட்டுத் தலைவரை வெளிநாட்டு இயக்கம் கொல்வது, என் நாட்டில் வைத்து வெளிநாட்டு விருந்தினர்களை கொல்வது ( பெயர் வேண்டுமா? ), என் நாட்டு விமான நிலையத்தில் குண்டு வைப்பது ஆகியவை தான். இவை அனைத்தையும் பயங்கரவாத விடுதலைபுலிகள் செய்திருக்கிறார்கள்.. உங்களால் மறுக்க முடியுமா?. எனக்கு என் தாய்நாட்டிற்கு பிறகுதான் மற்ற நாடெல்லாம்.
என் பாஷையில் பயங்கரவாதம் என்பது, என் நாட்டுத் தலைவரை வெளிநாட்டு இயக்கம் கொல்வது, என் நாட்டில் வைத்து வெளிநாட்டு விருந்தினர்களை கொல்வது ( பெயர் வேண்டுமா? ), என் நாட்டு விமான நிலையத்தில் குண்டு வைப்பது ஆகியவை தான். இவை அனைத்தையும் பயங்கரவாத விடுதலைபுலிகள் செய்திருக்கிறார்கள்.. உங்களால் மறுக்க முடியுமா?. எனக்கு என் தாய்நாட்டிற்கு பிறகுதான் மற்ற நாடெல்லாம்.//
உங்கள் நாட்டு விமான நிலையத்தில் விடுதலைப் புலிகள் எப்போது குண்டு வைத்தார்கள் என்று கூற முடியுமா??? உங்கள் நாட்டு அமைதிப் படையினர் எங்கள் நாட்டில் செய்த நாசகார வேலைகளுக்கு நாங்கள் என்ன பெய்ர் கூற முடியும்????
நல்ல ஆரோக்கியமான விவாதத்தை எதிபார்க்கிறேன்!
விடுதலைபுலிகள் வேண்டாம் என சொல்லும் சில ஈழதமிழர்களும் இருக்கிறார்கள்.
அவர்களுக்கு கமலின் பதில் என்ன?
ஈழதமிழர்களுக்கு தனி நாடே சரியானது என்று நம்பும் பட்சத்தில் அதை உலக நாடுகளுக்கு எடுத்து சொல்லும் பொறுப்பு யாருக்கு இருக்கிறது.
உலக நாடுகள் விடுதலைபுலிகளை தடை செய்யும் அளவுக்கு எடுத்து சென்றது யார்? ஏன்?
அன்புத் தம்பிக்கு,
பங்களாதேஷ் முக்திவாகினி அமைப்பு பாக்கிஸ்தானை பிளக்கும் நோக்குடன் செயல்பட்ட தீவிரவாத அமைப்பு. அதை ஆதரித்து பாகிஸ்தானை இரண்டாகப்பிளந்து இன்று அது ஒரு தனிநாடாக மாற்றியது யார் என்ற கேள்விக்கு பதில் சொல்லுங்கள்.. பின்பு இது விசயமாக நான் தொடர்கிறேன்!
அப்படியே காங்கிரசுக்காக பஞ்சாப்பில் தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் ஈடுபட்ட பிந்தரன்வாலே விசயத்தையும் போட்டு உடைத்தால் காங்கிரசாரின் தீவிரவாத எதிர்ப்பு பற்றி மக்களுக்கு மேலும் விளங்கும்! அதையும் செய்வீர்கள் என்று எதிர்பார்க்கிறேன்!
பிரபாகரனை தனது மூன்றாவது மகன் என்று போற்றி வளர்த்தவர் உங்கள் தங்கத்தலைவி இந்திரா அம்மையார்! அவர் இருக்கும் வரை செல்லப்பிள்ளையான பிரபாகரன்... இராசீவ்காந்தியால் பிளாக்மெயில் செய்யப்பட்ட திம்பு பேச்சுவார்த்தை வரலாறு .. என்று மறுவாசிப்பு செய்தால் நம்பிக்கைத் துராகி யாரென்று தெரிந்துவிடும்! காங்கிரசின் செல்லப்பிள்ளை, அவர்களால் வளர்க்கப்பட்ட இயக்கம் அவர்கள் மீதே காரணம் இல்லாமல் பாயுமா? அந்தக்காரணங்கள் தான் என்ன? புலித்தலைவர் பணத்திற்க்காக, பதிவிக்காக விலை போனாரா.. இல்லை சிவப்புத்தோலுக்கு அடிமையாகி பெண்பித்தர் ஆகித்தான் போய்விட்டாரா? ஆயிரம் விமர்சனங்கள் வைத்தாலும் தங்கள் கொள்கை ஒரே தாகம் தான் அது தங்கள் தாயகம் தான் என்று இன்றுவரை மாறாக் கொள்கையுடைய ஒருவரை நீங்கள் துரோகிப்பட்டம் கொடுக்கலாம் தான். காரணம் நீங்கள் அவரை புலியாக வளர்த்துவிட்டு பின்பு நாயாக உங்கள் காலை நக்கவைக்க முயன்று தோற்றவர்கள்!! வேறொன்றும் என் சிற்றறிவிற்குத் தோன்றவில்லை!
இப்போது இந்திய வெளியுறவு அமைச்சரை இலங்கைக்கே அனுப்பி போர் நிறுத்தத்திற்கு அழுத்தம் குடுக்க முடிவு செய்துள்ள நிலையில் //
எனக்கு நாத் தழுதழுக்கிறது! கண்கள் பனிக்கின்றன!
நான் நினைக்கிறேன். இந்தியா ஈழ களமுனையை வெகு அவதானமாக அவதானிக்கிறது என. அண்மைக்காலமாக இலங்கை இராணுவம் யுத்தமுனையில் கடும் இழப்பை சந்திக்கத் தொடங்கியிருக்கிறது. கிளிநொச்சி களமுனையில் கடந்த வாரத்தின் 2 நாட்களில் 900 இராணுவத்தினர் காயமடைந்தும் இறந்தும் களமுனையில் இருந்து அகற்றப்பட்டிருக்கிறார்கள்.
அதோ இதோ என சொல்லிக் கொண்டிருந்த சிங்கள அரசு நேற்று கிளிநொச்சியைக் கைப்பற்ற தாம் காலக் கெடு எதனையும் விதிக்கவில்லை என அறிவித்து விட்டது.
சிங்கள இராணுவவியலாளர்கள் அவசர அவசரமாக கூடி ஆராய்கிறார்கள். கிளிநொச்சியைக் கைப்பற்றாமல் இராணுவம் அங்கு தரித்து நிற்பது தற்கொலைக்கு ஒப்பானதாம்.
வாடா வாடா வாடா வாடா என சிறுவன் இழுக்க ஓடிப்போய் வாகனத்தில் ஏறி கிட்னியை அறுக்கக் கொடுத்த வடிவேலுவின் நிலையில் சிறிலங்கா இராணுவம்!
ஒருவேளை நிரந்தரமாக புலிகளின் கை ஓங்கத் தொடங்க பிரணாப் முகர்ஜி இலங்கைக்கு செல்லக் கூடும்.
"சீமான், அமீர், பாரதிராஜா போன்றோர் கோடம்பாக்கத்து கோமாளிகள்
வைகோவும் அவரது அடிப்பொடியும் அரைலூசு முண்டங்கள்"
நல்லது! இருக்கட்டும்...
"தமிழகத்தை ஆள்வோர் சொன்னதைக் கூட செய்ய வக்கில்லாத வெண்ணை வெட்டிகள்
மத்தியில் ஆள்வோர் கள்ள மவுனம் காக்கும் கல்லுளி மங்கன்கள்."
முடிந்தால் இந்த இருவரிகளையும் பதிவில் இணையுங்களேன்!
------------------------------------------------------
/////கர்நாடகாவை குறை சொல்ல தமிழனுக்கு யோக்கியதையே கிடையாது.. ஏன் என்று விரைவில் தனிப்பதிவாக போடுகிறேன்./////
நீங்கள் தனிப்பதிவை வெளியிடும் வரை தமிழன் யோக்கியனாக இருக்க அனுமதி உண்டா? அல்லது, இந்த நொடியிலிருந்தே அவன் அயோக்கியன் என்பது அமலுக்கு வருகிறதா?
பதிவின் நோக்கத்தை திருப்பி வேறு திசைக்கு கொண்டு போய்யாச்சு...
விதாண்டவாதம் இங்கு வளரனும்...
//"தமிழகத்தை ஆள்வோர் சொன்னதைக் கூட செய்ய வக்கில்லாத வெண்ணை வெட்டிகள்
மத்தியில் ஆள்வோர் கள்ள மவுனம் காக்கும் கல்லுளி மங்கன்கள்."//
உண்மையை இவ்வளவு சத்தமாகவா சொல்வது!
தப்பு, மெதுவா மெதுவா!!
:)
//
இப்போது இந்திய வெளியுறவு அமைச்சரை இலங்கைக்கே அனுப்பி போர் நிறுத்தத்திற்கு அழுத்தம் குடுக்க முடிவு செய்துள்ள நிலையில் //
//
http://www.tamilnet.com/art.html?catid=79&artid=27771
ஈழத்தில் இன்று போரை நடத்திக்கொண்டிருப்பது சிங்கள இனவெறி அரசுமட்டுமல்ல. இந்தியாவும்தான் என்பதை இன்று வெளிவந்துள்ள “களமுனையில் இந்திய இராணுவத்தினர்” என்ற செய்தி உறுதிபடுத்துகிறது.
மும்பை தாக்குதலுக்காக பாக்கிஸ்தான் மீது போர் தொடுக்க தயாராக உள்ள ஆட்சியாளர்கள். 400 தமிழக மீனவர்களை சுட்டுக்கொன்ற சிங்கள அரசின் ஒரு மசுரைக்கூட புடுங்காதது ஏன்?
ஈழத்தமிழருக்கா இந்தியா எந்த உதவியும் செய்யவேண்டாம். சும்மா இருந்தாலே போதும்.
தாய் நாடு பற்றியும் இராணுவததைப் பற்றியும் பேசுகிறீர்களே! தமிழ்நாட்டு மீனவனின் உயிர் என்ன மசுரைவிட கீழானதா? இவர்கள் யாரைக்காப்பாற்ற வங்கக்கடலில் ரோந்து வருகிறார்கள்.
தமிழ்நாட்டில் சூடுசொரணையோடு யாருமே எதிர்கேள்வி கேட்கக்கூடாதா?
//நல்ல ஆரோக்கியமான விவாதத்தை எதிபார்க்கிறேன்//
உங்க கனவு பலிக்க வாழ்த்துக்கள் வால். :))
பின்னூட்ட நாயகர்கள் பதிவை முழுமையாக படிக்க வேண்டும் என தாழ்மையுடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன். :)
குறிப்பாக மோகன் கந்தசாமி மற்றும் கரிகாலன்.
// OSAI Chella said...
அன்புத் தம்பிக்கு,
பங்களாதேஷ் முக்திவாகினி அமைப்பு பாக்கிஸ்தானை பிளக்கும் நோக்குடன் செயல்பட்ட தீவிரவாத அமைப்பு. அதை ஆதரித்து பாகிஸ்தானை இரண்டாகப்பிளந்து இன்று அது ஒரு தனிநாடாக மாற்றியது யார் என்ற கேள்விக்கு பதில் சொல்லுங்கள்.. பின்பு இது விசயமாக நான் தொடர்கிறேன்!//
அண்ணாச்சி உங்களுடன் விவாதிக்கும் அளவு விஷய ஞானம் இல்லை என்பதை ஒப்புக் கொள்கிறேன். ஆனால் முக்திவாகினி கிழக்கு பாகிஸ்தானின் எத்தனை தலைவர்களை கொன்று குவித்தது? முஜிபூர் ரகுமான் தன் சக போராளிகள் எவ்வளவு பேரைக் கொன்றார்? அல்லது எந்த இந்திய அரசியல் தலவைரை கொன்றார் என்றேல்லாம் அண்ணன் இந்த தம்பிக்கு சொன்னால் மேலும் தொடர முடியவில்லை என்றாலும் குறைந்த பட்சம் புதிய தகவலை தெரிந்துக் கொண்ட திருப்தியாவது இந்த தம்பிக்கு கிடைக்குமே. :)
இந்த பதிவு, ஈழ மக்களுக்கான ஆதரவு தளத்தை சீர்குழைப்பவர்களை பற்றி மட்டுமே.
பின்னூட்டங்களில் கேட்கபட்டிருக்கும் கேள்விகள் சம்பந்தமாக எல்லாம் தேவைக்கு அதிகமாகவே விவாதித்தாயிற்று.
மீண்டும் மீண்டும் அரைத்த மாவையே அரைக்க எனக்கு விருப்பமில்லை. ஆகவே அதற்கெல்லாம் பதில் சொல்ல வேண்டிய அவசியமும் எனக்கில்லை.
//"தமிழகத்தை ஆள்வோர் சொன்னதைக் கூட செய்ய வக்கில்லாத வெண்ணை வெட்டிகள்
மத்தியில் ஆள்வோர் கள்ள மவுனம் காக்கும் கல்லுளி மங்கன்கள்."
//
நல்லா எதுகை மோனையா வக்கனையா தான் இருக்கு. ஆனால் இந்த பதிவுக்கும் இந்த வரிகளுக்கும் உள்ள சம்பந்தம் எனக்கு புரியவில்லை. தயவு செய்து விளக்கவும். :)
//நீங்கள் தனிப்பதிவை வெளியிடும் வரை தமிழன் யோக்கியனாக இருக்க அனுமதி உண்டா? அல்லது, இந்த நொடியிலிருந்தே அவன் அயோக்கியன் என்பது அமலுக்கு வருகிறதா?//
மோகன், அரைகுறையாக உளறுவதை நிறுத்துங்கள். தமிழன் அய்யோக்கியன் என்று எங்கே சொல்லி இருக்கிறேன். ரொம்ப புத்திசாலித் தனமாக திசை திறுப்புவதாக நினைப்பா? தமிழகத்துக்குள்ளேயே தண்ணீர் தருவதில் பிரச்சனை இருக்கு என்பது அயல்நாட்டில் இணையத்தில் செய்தி படிக்கும் உங்களுக்கு தெரியாமல் இருப்பது என் தவறு அல்ல. திருப்பூர் மாவட்டத்துடன் உடுமலையை இணைக்கக் கூடாது என்று உடுமலை மக்கள் மிக தீவிரமான போராட்டங்களை எல்லாம் நடத்தினார்கள். அது எதற்கு என்று தெரியுமா உங்களுக்கு?
சும்மா வாய்க்கு வந்ததை உளறிக் கொட்டாதிங்க.. அதை வைத்து தான் நமக்கு யோக்கியதை இல்லை என்று சொன்னேன். நாம் யோக்கியர்கள் இல்லை என்று சொல்லவில்லை.
ஒன்று ஒழுங்காக படிக்க தெரியனும். இல்லைன்னா படிக்கிறதை புரிந்துக் கொள்ள தெரியனும். ரெண்டுமே இல்லைனா எப்படிங்ணா?
Enigma decryption
Inside an Elusive Mind. Prabhakaran, by M Narayan Swamy
Reviewed by Sreeram Chaulia
Mathematicians term proofing of complex theorems enigma decryption. Veteran journalist M R Narayan Swamy has accomplished nothing less than enigma decryption by authoring an incomparable biography of Sri Lanka's ultra-secretive guerrilla supremo, Velupillai Prabhakaran. The fruit of more than 100 interviews in three continents over two years, Swamy's chronologically sound and factually dense book unveils an intimate portrait of the legendary chief of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), who is a riddle wrapped in a mystery inside an enigma.
Prabhakaran is a "devilishly compelling figure", enjoying semi-divine status in the eyes of his constituency and evoking fanatical commitment from his followers. Right from the July 1983 Thinnaveli ambush, his soldiers have seldom hesitated to lay down their lives for the Desiya Thalaivar (national leader) and his vision of an independent Tamil state in northeastern Sri Lanka. Prabhakaran's "unrelenting propensity to kill" for the cause and rapacious control of LTTE-controlled areas have also given critics ammunition to deride him as a megalomaniac of Stalinist proportions. Swamy's portrait touches both sides of the coin - Prabhakaran the revolutionary and Prabhakaran the control freak.
Prabhakaran's cult figure image among Sri Lankan Tamils owes to the vacuum created by the steady decline of the democratic Tamil political tradition. Gandhian S J V Chelvanayakam's Tamil Federal Party failed to pacify angry and directionless Tamil youth chafing under Sinhalese chauvinism and state repression. Methods of peaceful protest and petition in the face of increasingly discriminatory majoritarian policies by Colombo seemed hypocritical and treacherous to a new generation of radicals.
Prabhakaran, born in 1954 in Valvettiturai, Jaffna, was a child of this disquiet and disenchantment with political solutions. When a Sinhalese mob set a Hindu priest on fire in the anti-Tamil riots of 1958, he questioned, "Why did we not have the capability to hit back? Why shouldn't we take up arms to fight those who have enslaved us?" (p 24)
Early in life, Prabhakaran experimented with improvised bombs, attaching incense sticks to pilfered chemicals. In his teens, he burned a state-owned bus. In 1972, he dropped out of school and slipped away from home to escape police crackdowns on Tamil militants. Igniting the now-famous elusiveness, Prabhakaran destroyed all his photographs in the family album before fleeing.
Leading a harsh underground life in the Indian state of Tamil Nadu, Prabhakaran forged new ties and alliances among likeminded Sri Lankan Tamil youths. In 1974, he was blamed for half a dozen bomb blasts in Jaffna. In July 1975, 21-year-old Prabhakaran came to national limelight after assassinating Jaffna's pro-Colombo mayor in broad daylight. With instinctive alertness, Prabhakaran eluded the police dragnet. Even as a greenhorn, he was paranoid about security and kept details of plots and plans to himself, sharing them only on a need-to-know basis.
In 1976, Prabhakaran formed the LTTE and announced the death penalty for those who quit or betrayed the group. Bank robberies, thefts of rifles from security personnel and dynamite from factories, and targeted killings of policemen formed the staple of the LTTE's infancy. Bicycle-bound LTTE "boys" became deliverers of death for agents of the state. Prabhakaran's own firing skills were brilliant and largely self-taught (he used to devour weapons magazines and "Teach Yourself Shooting" books).
In 1978, Prabhakaran shot a Tamil MP in Colombo point-blank, launching the first militant strike outside the troubled northeast. Bastiampillai, a police officer believed to be practically invincible, was gunned down by the LTTE in April. Two months later, Prabhakaran used a time bomb to blow up a Sri Lankan aircraft outside Colombo.
Growing pangs in LTTE involved the invariable personality clashes and dissent. By 1979, Prabhakaran quarreled with Uma Maheswaran, a senior leader. Anton Balasingham, the newly-appointed LTTE ideologue, tried in vain to thaw the feud. Amid allegations and counter-allegations over the murder of two LTTE activists close to Uma, and the group majority gainsaying Prabhakaran's demand to be assigned overriding powers, the latter resigned in early 1980.
Old buddies soon came back to Prabhakaran, who rebuilt his base from Tamil Nadu. In 1981, LTTE cadres killed two Sri Lankan army soldiers, the first attack on the military by Tamil rebels. By 1982, Jaffna police stopped carrying out routine functions fearing Tiger retribution. Across the Palk Strait in India, a shootout in the city of Madras between Prabhakaran and Uma ended in the former's arrest by Indian police. Then premier Indira Gandhi, perceiving a role for the Tigers in India's strategic interests, helped Prabhakaran's release and escape back to Sri Lanka.
In 1983, Prabhakaran issued a diktat against voting in elections and projected the LTTE as the only authentic voice of Tamil nationalism. The horrific anti-Tamil riots of that year legitimized Tamil chauvinism and militancy like never before and also heightened Indira Gandhi's interest in training and arming groups like the Tigers. India's patronage turned the race to join militant groups "from a trickle to a torrent". (p 84)
Prabhakaran accepted Indian assistance, but remained circumspect about this tryst from the genesis. The LTTE was the only militant army that did not provide Indian authorities real names and identities of its members being trained in Uttar Pradesh and Tamil Nadu. Unlike other pro-India Tamil outfits, Prabhakaran refused to ease exacting entry norms in the interest of quality (al-Qaeda's growth is also attributable to selective recruitment). Tiger trainees were repeatedly confronted with simmering tensions between Prabhakaran and India. One Prabhakaran follower said, "We should keep a distance from the Indian establishment all the time." (p 100)
Prabhakaran emphasized time and again that Tamils needed to fight "our own battle" for Eelam. Democratic parties like the Tamil United Liberation Front (TULF) were derided as "India's pets" lacking self-reliance. In 1984, without cognition of Indian intelligence, Prabhakaran set up a super secret wing to procure sophisticated weapons and explosives abroad. This gave birth to the LTTE shipping line and intelligence wing. He also imported anti-snooping equipment on suspicion of his office or home being bugged by the Indians.
In the mid-1980s, the LTTE relentlessly attacked police and military installations in Sri Lanka, switching from hit-and-run operations to sustained guerrilla warfare. Prabhakaran reluctantly joined hands with fellow militant groups to raise the scale of anti-government activities to full-scale internal war. The umbrella organization, the Eelam National Liberation Front (ENLF), however, threatened Prabhakaran's independence of thought and action. Alarmed that the LTTE's unique identity was submerged in the Front, he pulled out in no time.
The 1985 Anuradhapura massacre of Sinhalese civilians by the LTTE prompted Indian mediated government-rebel talks at Thimpu. Prabhakaran openly opposed negotiations, saying that the Sinhalese could never be trusted. His contempt for the Indian government was equally unmistakable for forcing both sides to the table. Prabhakaran realized that Delhi would never allow Sri Lanka's break-up, a policy that collided with his goal of separate statehood for the Tamils. He grew wary of Sri Sabarattinam, the Tamil Eelam Liberation Organization (TELO) commander, who was over-reliant on India and rumored to be commissioned to weaken the LTTE. Intending a blitzkrieg, he ordered a decimation of TELO guerrillas across Jaffna, and warned civilians against helping or harboring escapees. According to the Tigers, TELO was pulverized "to prevent the Indian army from landing in Jaffna". (p 137)
Persecution of Tamil civilians by the Sri Lankan army in response to LTTE pogroms of Sinhalese civilians gave Prabhakaran more and more soldiers in 1986-7. The aura of Prabhakaran was another factor goading new recruits into the LTTE fold. Indian efforts to force the Tigers back to peace talks when they were growing into the most formidable player in the northeast raised Prabhakaran's ire no end. He began to allege that Rajiv Gandhi was "angry with him" and that Indian intelligence was planning his assassination through the Eelam People's Revolutionary Liberation Front (EPRLF), enough cause to initiate another lightning obliteration of another rival organization. In July 1987, when India's backdoor diplomacy was leading to possibilities of a ceasefire, Prabhakaran unleashed "Captain Miller", the LTTE's first suicide bomber of the Black Tigers squad.
Prabhakaran agreed to the India-Sri Lanka peace accord under duress. He claimed to being "betrayed by the government of India, by Rajiv Gandhi. I have been stabbed in the back." (p 162)His concurrence was only a tactical move to get out of Delhi and return to Jaffna. When the Indian peacekeepers landed in Sri Lanka, LTTE officials thundered, "This will be the Afghanistan of India." As Indian troops spread out far and wide in the northeast, Prabhakaran resented their lording over his fiefdom. He made an aide, Dhileepan, observe hunger strike in Jaffna protesting "Indian military hegemony" and also alleged Indian propping up of rebel groups that Prabhakaran had crushed to pulp.
In October 1987, the LTTE shot dead five Indian commandos and heralded Prabhakaran's biggest gamble. His game plan was to attract Tamils unhappy with the LTTE but now suffering from the mass casualties caused by Indian forces. Verily, the LTTE's dominance over Sri Lankan Tamils swelled in the war against India. Executing Tamil collaborators and traitors was high on Prabhakaran's agenda during this David versus Goliath battle. His secure operations headquarters in Mullaitivu was so well fortified that "even sunlight could not penetrate". The Tiger boss never slept in the same place two nights in a row, and kept some of his closest aides unaware of his whereabouts.
Prabhakaran, the master strategist, also patched up with archenemy Sri Lankan president Premadasa to weather the Indian threat. From June 1989, in the most unbelievable twist, Colombo supplied arms to the LTTE to drive the Indians out. By 1990, the victorious Prabhakaran was the de facto ruler of one-third of Sri Lanka. He set about purging all internal Tamil opposition on charges of aiding the Indian army. Within the LTTE, Prabhakaran weathered possible coups by former number twos like Mahattaya and Kittu. No sooner had the Indian peacekeepers beaten a hasty retreat, Prabhakaran turned against his new friend, Premadasa, by announcing "Eelam War II".
In September 1990, Prabhakaran flagged off the diabolical mission to assassinate Rajiv Gandhi, who was on a comeback trail in Indian politics. In a remarkable sleight of deception, he sent two personal emissaries to Rajiv indicating that the Tigers were willing to make up with the former premier. This put Indian intelligence on the wrong trail and gave the perfect alibi to the LTTE's most high profile suicide bombing in 1991. A "sleeper agent" of the LTTE then went on to penetrate Premadasa's presidential staff and blew the Sri Lankan president to bits in 1993. In 1995, Gamini Dissanayake, the opposition's presidential nominee, was similarly dispatched. Increasing resort to Black Tiger operations reinforced Prabhakaran's image as "someone who could reach anywhere and decimate any opposition". (p 237)
Chandrika Kumaratunga, the current Sri Lankan president, never inspired much confidence in Prabhakaran. He was skeptical of her sincerity and convinced she was acting in tandem with the military. "Eelam War III" broke out in 1995 with even more deadly consequences for civilians on both sides. The LTTE brought down government aircraft using newly-acquired surface-to-air missiles and repulsed wave after wave of army advances. "Prabhakaran proved again that he was a military genius meeting the challenge of a much larger and powerful force." (p 259) In December 1999, Chandrika narrowly survived a Black Tiger attack and went blind in one eye.
As a tenuous ceasefire now holds in Sri Lanka, Prabhakaran has objected to scaling down the Tiger's buildup and armament. Whether he can emerge out of the moniker of lord of the jungle and turn into a normal political leader capable of making pragmatic compromises remains to be seen.
Swamy is unsure if he can metamorphose into a statesman like Yasser Arafat during Camp David or Xanana Gusmao after East Timor's independence. What is certain is that the enigma called Prabhakaran holds the key to peace in Sri Lanka.
Inside an Elusive Mind. Prabhakaran, by M Narayan Swamy, Konark Publishers, New Delhi, September 2003. ISBN: 81-220-0657-4. Price: US$8.70, 290 pages.
(Copyright 2003 Asia Times Online Co, Ltd. All rights reserved. Please contact content@atimes.com for information on our sales and syndication policies.)
தம்பி, முக்திவாகினி காரர்கள் சக தலைவர்கலை கொன்றொழித்தார்களா என்பதைவிட மிக முக்கியமானது இந்திய அமைதிப்படை எவ்வாறு நடந்துகொண்டது என்று ஆராய்வது. முடிந்தால் ஆம்னெஸ்டி இண்டெர்னேசனல் அமைப்பின் கீழ்கண்ட அறிக்கையை படிக்கவும்!
January 1988 Amnesty International Annual Report, for period January to December 1987 - Rape & Deliberate Killing of unarmed Tamil civilians
"After its forces entered Sri Lanka on 30 July, the IPKF was increasingly accused of raping Tamil women and of deliberately killing dozens of unarmed Tamil civilians, among them elderly people, women and children...in several cases there was eye witness evidence that the victims were non combatants shot without provocation...
Several dozen Tamil women, some of whom needed hospital treatment, testified that they were raped by IPKF personnel. A local magistrate in the north reportedly found the IPKF had been responsible for seven cases of rape in December." -
இந்திய வெளியுறவுத்துறையின் முக்கிய அதிகாரியான ஏ.பி. வெங்கடேஸ்வரனின் கீழ்கண்ட உரையையும் படித்தறியவும்...
A.P.Venkateshwaran, Former Indian Foreign Secretary, at World Federation of Tamils Conference
"...as an Indian I feel ashamed that under the Indo Sri Lanka agreement, our forces are fighting with Tamils whom they went to protect. Speaking of blaming the Indian soldiers, soldiers are meant to carry out commands, but I do believe that in our own Indian ethics, soldiers are not merely meant to carry out commands because if you look at the history and the mythology and the culture which is Indian...We are supposed to fight only for Dharma. Only if the war is righteous shall you fight it.... I believe that the Indian Government had betrayed its own culture and ethics. For the first time, it has sent out soldiers to fight when there was no cause for us to fight. There was no purpose for us to fight. When I speak to the Indian army officers, whom I know and who have come back after serving in Sri Lanka, they are the most puzzled and most unhappy people because they do not know the cause for which they are fighting. The guilt, therefore, rests entirely on those who sent them to do this dastardly business of fighting in Sri Lanka against our Tamil brothers and sisters..." more
வல்வெட்டித்துறை படுகொலைகள்
===============================
ராஜீவ்காந்தி சொன்னது ...
"The IPKF were given strict instructions not to use tactics or weapons that could cause major casualties among the civilian population of Jaffna, who were hostages to the LTTE. The Indian Army have carried out these instructions with outstanding discipline and courage, accepting, in the process a high level of sacrifices for protecting the Tamil civilians". (Indian Prime Minister Rajiv Gandhi the Lok Sabha, 9 November 1987)
ஆனால் ஈழத்தில் நடந்தது ....
================================
David Housego reported in the London Financial Times on 17 August 1989:
"... On Tuesday I was the first western reporter to visit Valvettiturai, a small coastal town near Jaffna, where Indian troops carried out reprisals on August 2 after the Tamil Tigers, the Tamil guerrilla movement, ambushed one of their patrols close to the main square, killing six Indian soldiers and wounding several, others.
After 41/2 hours of walking around the town and questioning many people, it becomes clear that angered soldiers deliberately shot dead unarmed, civilians, burnt a large number of houses, and brutally. beat many of the boys and men they caught.
The local Citizens Committee has identified 52 bodies and says that over 120 houses were burnt - making it by far the worst atrocity alleged against Indian troops in the two years they have been in Sri Lanka.
Most of the killings took place in the hours after the ambush, but the burning and ransacking continued , for another two days while Valvettiturai was under curfew and surrounded by Indian troops.
What is also certain is that the official Indian explanation for the deaths - that civilians were caught in crossfire in the wake of the ambush - has no credibility. Mr. S. Selvendra, the president of the Citizens Committee and a chartered accountant, is calling for a public inquiry.
Almost a fortnight after the event, a smell of charred remains hangs over Velvettiturai. Of the 15,000 people perhaps half have left in fear or despair. Many who remain are distraught over the loss of relatives or belongings, and uncertain how to begin again or where. What seems to have happened an August 2 is that two patrols of Indian Peace keeping Force (IPKF) troops about 30 men in all approached the centre of the town on foot in parallel columns at about 11.15 in the morning. This was market time, when the streets were most crowded. They were ambushed by firing from the roof and the street. Six soldiers were killed and 13 injured, including an officer...
What follows are abbreviated eyewitness' accounts of four particular incidents that occurred after the ambush.
Mr N Senthivadivel, 50, was in his photographer's shop overlooking the square when the firing began. He threw himself to the ground. Later he was taken out and made to sit cross legged with about 25 people on the square. From there he saw soldiers set fire to some of the shops and throw kerosene to add to the flames.
At about 2pm a soldier came along and said in broken English that he was going to shoot them. Two jeeps arrived and firing began. The soldier then turned round to those seated and fired on them. Two people, Mrs K Sivapackiyam, a washerwoman, and Mr K Thangarajah were killed and 10 more injured.
S Rajeswary, 52, is the wife of the head of the divisional land survey office. After the firing about 50 people sought shelter in her house well over 200 yards from the square - because it has a concrete roof and thus offers protection against shelling.
About 1.30pm, four soldiers broke into the house. She came out of the kitchen into the hall with her husband; they were holding their hands up. She pleaded with her husband not to step forward but he advanced to speak to the soldiers. They shot him. They then called for the other men and shot four of them.
After that they sprayed bullets killing four more people and injuring nine. Apart from her husband, Mrs. Rajeswary also lost her eldest son, 28, who was trapped in his shop which had been set on fire.
Mr A R Sivaguru., 68, a retired postmaster. With some 70 other people - he took shelter in the house of Mr Sivaganesh which also has a concrete roof. About 4pm, some six soldiers climbed over the back wall of the house and entered the courtyard. Women fell it their feet crying and pleading with them not to shoot but were kicked aside.
A sergeant then separated off the young men ages ranging from 18-35 and told them to sit in front of the cow shed next to the house. The soldiers then fired on them, killing four. When one woman screamed at her husband's death she was told to be silent otherwise she would be killed.
Mr Nadarajah Anantharaj, principal of a local school and secretary of the Citizen's Committee, still bears the mark on his face of wounds he received. This account of his treatment at the Udupiddy IPKP camp nearby is taken from his sworn affidavit. "There (at the camp) I saw many people who came along with me bleeding and crying. Four Sikh soldiers then started beating me with heavy wooden rods and with their fists.
"One soldier dashed my head against the wall One soldier pressed a wooden rod on my throat and was standing on the rod which was preventing my breathing. At that time I heard a voice shouting "Kill him, kill him." I was almost losing consciousness when I managed to push the rod on my throat away, toppling the person who was standing on it .
"The next day, the Commanding Officer of Vadamaradchi (region), Brigadier Shankar Prasad, the Deputy Commander, Col Aujla, and the Udupiddy Commanding Officer, Colonel Sharma, met me and expressed their apologies ... The Brigadier told me I had been ill-treated by mistake . . ." .....
.Why did the Indians respond so brutally? Part of the answer is that their troops have been under great strain in the Vadamaratchi region, with isolate patrols coming under and the Tigers firing rockets into the IPKF camp. This has left officers and men with nerves on edge.
Were the killings and the brutality the result of soldiers running amok or did they have the approval of their officers? With substantial reinforcements brought into Velvettiturai in the wake of the ambush, officers were certainly present in the town during the shooting and the burning of homes. Some inhabitants believe that senior officers gave their tacit approval to the reprisals, if not more.
One of my informants claimed that he had heard a senior officer say in anger not long before "I will burn Point Pedro" (a neighbouring town where there has also been trouble). "I will kill everybody.' This may have been ill chosen words of intimidation not meant literally..."
சீமான் போன்ற அரை கிறுக்கன் அல்லக்கைகள் கள்ளத்தோணியில் யாழ்ப்பாணம் சென்று போராட்டம் நடத்துவார்களா. பெட்டி வாங்கிக்கொண்டு இங்கு குலைத்துக்கொண்டு இருக்கிறதுகள்.
இவனையெல்லாம் Police Encounter ல் போட்டுத்தள்ள வேண்டும். இதுபோன்ற தேசவிரோத சக்திகளுக்கு ஜெயலலிதா தான் சரி.
மிகப்பெரிய கட்டுரைதான் .. ராஜீவ்காந்தி அர்சாங்கம் முட்டாள் தனமாக நடந்துகொண்டது என்று மனம் வருந்தி சொன்னவர் இந்திய அரசாங்கத்தின் வெளியுறவுச் செயலாளர் திரு வெங்கடேசன் ... அவரது பேட்டியை பதிவர்கள் முன் வைக்கிறேன்.
India & the Struggle for Tamil Eelam
A.P.Venkateshwaran, Former Indian Foreign Secretary
A.P.Venkateshwaran"...as an Indian I feel ashamed that under the Indo Sri Lanka agreement, our forces are fighting with Tamils whom they went to protect. Speaking of blaming the Indian soldiers, soldiers are meant to carry out commands, but I do believe that in our own Indian ethics, soldiers are not merely meant to carry out commands because if you look at the history and the mythology and the culture which is Indian...We are supposed to fight only for Dharma. Only if the war is righteous shall you fight it.... I believe that the Indian Government had betrayed its own culture and ethics. For the first time, it has sent out soldiers to fight when there was no cause for us to fight. There was no purpose for us to fight. When I speak to the Indian army officers, whom I know and who have come back after serving in Sri Lanka, they are the most puzzled and most unhappy people because they do not know the cause for which they are fighting. The guilt, therefore, rests entirely on those who sent them to do this dastardly business of fighting in Sri Lanka against our Tamil brothers and sisters..."
I am truly happy to be in your midst identifying myself with your hopes and aspirations. When the meeting started, it was done in a very picturesque and poetic manner with the lighting of a lamp and it reminded me of a Vedic hymn which is very appropriate when we remember the struggle which is taking place in Sri Lanka.
When there is a conflict, truth is the first casualty. The first line says, 'lead us from untruth to truth', the second, 'from darkness lead us into light', and the third, 'from death lead us to immortality'. I think everyone who has died in this struggle has become immortal.
The Tamils are the oldest inhabitants of the sub-continental region; this is accepted by historians peeping into the mists of time. There is evidence to show this in the inscriptions of Harappa and Mohenjo Daro, the Indus Valley civilisations. They are supposed to have moved down further south with more powerful invasions and, don't make a mistake, the successful invaders are usually the barbarians. Throughout history, civilised nations have been conquered by barbarians, not by the civilised. So the Tamils moved out and populated further southerly parts of the Indian sub-continent. So to try and deny them the right to their own homeland, when all others who had come after them were already there, is the height of irony. I believe that this is the root of the problem which we see today, that is, the world does not recognise the injustice which is sought to he done to the Tamils of Sri Lanka.
I think the Tamils taking to arms in Sri Lanka was more than justified...
What has been the character of the Tamils? Generally speaking, in the sub-continent, we have been a peace loving and law-abiding people. The Tamils have been especially so; even amongst the sub continent we are e the most peace-loving and the most law abiding people. So what has made the Tamils now from that earlier categorisation to be described almost as a martial race. Why are they fighting? Why are they dying? What is behind their struggle?
I believe that it is a gross injustice which has been done to them. The fact is that their rights have been totally removed, and that they have been humiliated. Pacts have been made only to be broken. So in this situation what will not justify a person taking to arms. I think the Tamils taking to arms in Sri Lanka was more than justified.
And as an Indian I feel ashamed that under the Indo Sri Lanka agreement, our forces are fighting with Tamils whom they went to protect. Speaking of blaming the Indian soldiers, soldiers are meant to carry out commands, but I do believe that in our own Indian ethics, soldiers are not merely meant to carry out commands because if you look at the history and the mythology and the culture which is Indian, we do not believe in the British concept of the Charge of the Light Brigade, 'Theirs is not to reason why, theirs is but to do and die'. No. We are supposed to fight only for Dharma. Only if the war is righteous shall you fight it.
The Indian Government had betrayed its own culture and ethics...it is a dastardly business..
By that yardstick I believe that the Indian Government had betrayed its own culture and ethics. For the first time, it had sent out soldiers to fight when there was no cause for us to fight. There was no purpose for us to fight. When I speak to the Indian army officers, whom I know and who have come back after serving in Sri Lanka, they are the most puzzled and most unhappy people because they do not know the cause for which they are fighting.
The guilt, therefore, rests entirely on those who sent them to do this dastardly business of fighting in Sri Lanka against our Tamil brothers and sisters.
And why should this have happened, despite repeated knowledge of the nature of the gentleman with whom our Prime Minister has signed the Accord, that he is the most slippery customer, that he has consistently over all the years of his life (in which I don't think he has really achieved a single constructive creative thing), always gone back on his word?
We know that Mr. G.Parthasarathy, Chairman of our Policy Planning Committee, went to Colombo after the atrocities were committed on the Tamils all over the island, (and these atrocities were clearly inspired by the Sri Lankan Government and many lives were lost and many displaced from their homes) and that Annexure C scheme was agreed upon between President Jayewardene and Mr Parthasarathy and no sooner had Mr Parthasarathy come back immediately after concluding this understanding than Mr Jayewardene went back upon it..
In the two or three years when I dealt with the affairs of the foreign office in Delhi, there was not a single instance where the Sri Lankan side had not gone back after giving certain assurances...
In the two or three years when I dealt with the affairs of the foreign office in Delhi, there was not a single instance where the Sri Lankan side had not gone back after giving certain assurances concerning the situation of the country.
It was a regular feature and it really puzzles me and strains my credulity as to how anybody could take this gentleman's word at its face value. When I was at my desk, we did send the TULF delegation twice to Colombo. The reason for that was that the TULF members represented the parliamentary constituencies of the Tamil people of Sri Lanka. They had discussions, some of which appeared hopeful and worth pursuing but on which the Sri Lankan side began sliding back. Then on 19th December 1986 there was a ministerial delegation which went to Colombo led by Mr Chidambaram and certain under standings were reached but not implemented. When the Indo- Sri Lanka Accord was suddenly concluded, what was agreed upon in 1986 was further changed.
I am not sure whether many of you know that the Indo-Sri Lanka Accord came about in a matter of two weeks. The first draft came from Colombo. There was not really too much for negotiation on it. That itself should make any normal person very suspicious as to why there had been a change of heart in a gentleman who had not been willing to give even a fraction of what is in the Accord, at least in words, earlier. The reason became very clear for the Accord, because in the December 1986 discussions the maximum that could be achieved was the agreement on the part of the Sri Lankan Government that there would be an association between the Northern and Eastern Provinces but the Eastern Province would be minus the district of Amparai. As you know, Amparai had a much less Tamil population than the other two districts of the Eastern Province. So there was a fair chance that such a union could survive.
All right, even if it looked generous on the part of Mr Jayewardene that the agreement included this Amparai district when the Accord was being concluded, anybody should have had alarm bells ringing in his head when a further clause is put in the Accord that there would be a referendum taken regarding union by the end of 1988.
Of course, none of the points which had been included in the Accord has really been implemented. In fact, the developments in the Accord have been most tragic in the reverse direction than in the direction which people were hoping things would move. So in a sense what happened to the Accord was a self destructive agreement. The Sri Lankan side is ensured that they get merit for doing something which they knew well before hand would not work, but would blow up. And this is exactly what has happened because I don't think anyone, even the most optimistic observer anywhere in the world, can say that the Accord has succeeded in what it set out to achieve.
It is a grotesque travesty that the Indian Peace Keeping Force should he now so clearly on the side of the Sri Lankan Government in its oppressive actions....
The story of the conflict with the IPKF is also equally disastrous. It started on 10th October, after the arrest of 17 LTTE cadres by the Sri Lankan Navy. The President requested them to be sent to Colombo; they all swallowed cyanide capsules and 14 of them died. The result of this action was the inflammation of opinion and the fighting which started then has not ceased. But I have never understood how when you have a peace keeping force, the efforts of the peace keeping force are to continue this conflict. In any peace keeping force anywhere in the past, under the UN now, the peace keeping force would shoot back only if it were shot at. A peace keeping force also by definition never took the side of one party or the other. So it is a grotesque travesty that the Indian Peace Keeping Force should he now so clearly on the side of the Sri Lankan Government in its oppressive actions.
I am afraid that what is happening now would lead to bitterness for many decades to come, in our own kith and kin in Sri Lanka and ourselves. Barbara Tuchman, the well known historian, in a recent book called 'The March of Folly', makes a comment. She says a phenomenon noticeable throughout history regardless of the place or period is the pursuit by governments of policies contrary to their own interests. She defines folly as 'the pursuit of policy contrary to the self-interest of the constituency or state involved'. I think the Government of India's action in this particular. ease-comes very clearly into the definition of folly as stated by Barbara Tuchman.
Where do we go from here?...
One last word before I leave you in peace and that is "where do we go from here?" I think the only way we can go is to have an immediate cease-fire. There was a cease-fire in Sri Lanka some months ago at a time when I believe some 18 Indian soldiers were being handed back by the LTTE which was received with very grudging acceptance by the Indian side which again was most peculiar. In fact they even went on saying that they were dead and would not be handed back. When they were handed back I do not think there was even a sense of appreciation, or let alone appreciation, of even acceptance that something decent had been done. But at that time there was a 48 hour cease-fire and after the 48 hour cease-fire the fighting was resumed; not by the LTTE, it was resumed by the IPKF.
Pirabaharan has sent a number of messages asking for a cease-fire and there have been messages from civilian groups in Sri Lanka asking for a cease-fire and they are falling on deaf ears. Here I believe what is necessary is a greater effort on the part of the Sri Lankan Tamil community in educating the Tamils in Tamil Nadu. They have done a good job educating Tamils in the United Kingdom and in organisations in Europe and other countries.
But the biggest group of Tamils obviously lives in Tamil Nadu and unless that effort is made, a true Tamil consciousness cannot develop and unless that true Tamil consciousness is developed inside India we would not be able to get the constituency in India which we need to strop this kind of situation which has taken place due to the Indo Sri Lanka Accord.
The only way that the Government in India can be made to move in the proper direction would be by influencing opinion in Tamil Nadu which has changed a bit already because earlier there was a chief minister of Tamil Nadu, Mr M G Ramachandran, who was not keeping good health and he was persuaded to go along with the policy of the central government. At that time since the people in Tamil Nadu adored him, they felt that going against what he felt was right would be an act of disloyalty to him. But he is now dead and many are now struggling to take his place.
This is the right time for you to take initiatives. Tamils from all over the world, not only Tamils from Sri Lanka, should carry the message to the Tamils in Tamil Nadu that they are being fed a type of lies through the television, the radio and the press. One-sided pictures are being presented to them and they have really no way of understanding what the truth is. But if people who have connections, relations, friends, speak to them, write to them, it would make a very big difference and once that tide starts to develop I do not believe that the Government, even the Government of India under the present Prime Minister, can carry on such a foolish policy!
தம்பி .. இந்தப் பிரச்சினைகள், நிகழ்வுகள் மறக்கப்படலாம், மறைக்கப்படலாம். ஆனால் மறுக்கப்பட முடியாது!
Chella Great work!
Excellent!!
Thanks!!!
ராஜீவ்கொலை, இந்து ராம் ன் அலட்சியம் பற்றி முன்னாள் வெளியுறவுத்துறை செயலர் அவர்களின் சமீபத்திய Tehelka.com பேட்டி
முடிவாகச் சொல்கிறேன்.. ஈழவரலாறு ரத்தங்களாலும் கண்ணீராலும், நம்பிக்கை துரோகங்களாலும் சீரழிக்கப்பட்ட, சீரழிக்கப்பட்டு வருகின்ற ஒரு இனத்தின், நம் இனத்தின் வரலாறு. ஆனால் வீரம் என்றால் அது வேங்கைதான் இன்று வீழ்ந்தாலும் வாழ்ந்தாலும் உலகுக்கு எடுத்துச்சொல்லும் ஒரு இனமான வரலாறு. சொல்லப்போனால் நாம் எல்லாரும் (தமிழக) தமிழர்கள் என்று சொல்லவே வெட்கப்படவேண்டிய ஒரு இனவுணர்வு வரலாறு! உனக்கு கோமாளிகள் தெரிகிறார்கள் .. அவர்களால் ஒரு பாதிப்பும் இல்லை. ஆனால் பசுத்தோல் போர்த்திய நரிகள் மிக மிக ஆபத்தானவர்கள். ஊடகங்கள் மூலம் வரலாறு படிக்கலாம்.. அது ஒருபக்க பொய்வரலாறு (வெங்கடேசன் பேட்டியில் சொன்னது போல) .. ஆனால் உண்மை வரலாறு அப்படியல்ல. அது நன்மைகள் தீமைகள் மாறிமாறிவரும் முழுமையான வரலாறு! இந்த தமிழ் வரலாறு ஒரு பிரபாகரனோடு அல்லது கிளிநொச்சியோடு முடியும் என்று யார் நம்பினாலும் நான் நம்பமுடியாத நிலையில் இருக்கிறேன். லச்சிய வீரர்கள் ஒரு போதும் புதைக்கப்படுவதில்லை.. விதைக்கப்படுகிறார்கள்! சமாதானப் புறாக்கள் பறக்கவிட உனக்கு மட்டும் அல்ல எனக்கும் ஆசைதான், நம்மை விட ஈழத்தவர்களுக்கு மிகவும் ஆசைதான். ஆனால் வானமெங்கும் வல்லுருக்கள் தான் வட்டமிடுகின்றன .. புறாக்கறிக்காக!
//ஆனால் உண்மை வரலாறு அப்படியல்ல.//
நிஜம் தான் அண்ணா.. ஒத்துக் கொள்கிறேன்.. கே.வி. தங்கபாலு இளைஞர் காங்கிரஸ் தலைவராக இருக்கும் போது பிரபாகரன்( அப்போது குழுவில் ஒருவர்.. தலைவர் அல்ல) உள்ளிட்டோர் வந்து சந்தித்தது.. அவர்களை தங்கபாலு இந்திராகாந்தியுடன் அறிமுகப் படுத்தியது.. அப்போது இந்தியத் தமிழர்களுக்கும் சம உரிமை அளிக்க சம்மதமா என்று கேட்டது.. அதற்கு , அபப்டி எல்லாம் முடியாது.. அவர்கள் எங்களுக்கு அடுத்த நிலையில் தான் இருப்பார்கள் என்று சொன்னது.. அதனால் பிறகு பார்க்கலாம் என்று சொல்லி இந்தக் குழுவை இந்திரா புறக்கணித்தது.. இந்தியா நேரடியாக தலை இடாது என்று சொன்னது..பிறகு தமிழக காங்கிரஸின் வற்புறுத்தலால் இவர்களுக்கு ஆயுத பயிற்சிக்கு ஏற்பாடு செய்தது என்று ஏகப்பட்ட உண்மை வரலாறுகள் வெளி வராமலே இருக்கு அண்ணா.. ஆனால் அதை எல்லாம் இப்போ வெளிக் கொண்டு வருவது என்ன பயன்? :)
//ராஜீவ்கொலை, இந்து ராம் ன் அலட்சியம் பற்றி முன்னாள் வெளியுறவுத்துறை செயலர் அவர்களின் சமீபத்திய Tehelka.com பேட்டி //
இந்து ராம் பெரிய தியாகி அல்லது உத்தமர் என்று யார் சொன்னது? அவர் வெறும் செய்தி வியாபாரி அவ்வளவு தான்.
அட நாட்ல இந்த ஓய்வு பெற்ற உயரதிகாரிங்க தொல்லை தாங்கலை போங்க.. ஆளுக்கொரு புத்தகம் ஆளுக்கொரு பேட்டின்னு விளம்பரம் பண்ண ஆரம்பிச்சிடறாங்க. :)
உங்களுக்கு ஒரு வெங்கடேசன் மாதிரி நான் கூட இந்த உத்தமர்கள் சோ, இந்து ராம் போன்றவர்கள் கட்டுரைகளை பயன்படுத்த முடியுமே..
அவ்வளவு ஏன் அனந்த சங்கரி போதுமே.. தமிழ்தேனி.காம் பாருங்க.. ஈழத் தமிழர்களே உங்களுக்கு பதில் சொல்லுவாங்க..:)
// உங்களுக்கு ஒரு வெங்கடேசன் மாதிரி நான் கூட இந்த உத்தமர்கள் சோ, இந்து ராம் போன்றவர்கள் கட்டுரைகளை பயன்படுத்த முடியுமே.. //
முதலில் வெங்கடேசன் யாருக்கும் விலைபோனவரல்ல. அவருக்கும் பார்த்தசாரதிக்கும் பின்பு தமிழே தெரியாத, தமிழுணர்வு அற்றவர்களால் பைத்தியக்காரத்தனமாக கையாளப்பட்ட ஒரு விசயம்! அனந்தசங்கரி .. அட போய்யா.. உனக்கு வேற ஆளே கிடைக்கல.. தமாசுதான் போ!
பொடியன்களை ஒரு 24 மணீநேரத்தில் பிடித்துவிடலாம் என்று இந்தியா சொல்லி இரு பத்தாண்டுகள் ஆகிவிட்டது! கிளிநொச்சியை மாவீரர் தினத்துக்குள் பிடித்துவிடுவோம் என்ற கொக்கரிப்பு... இன்று காலநிர்ணயம் செய்யமுடியாது இன்று இலங்கை அறிவிப்பு! எல்லாம் பணபலன் ஆயுத பலம் அல்ல கண்ணு! அதுக்கும் மேலே ஒன்று இருக்கு!
//கிளிநொச்சியை மாவீரர் தினத்துக்குள் பிடித்துவிடுவோம் என்ற கொக்கரிப்பு... இன்று காலநிர்ணயம் செய்யமுடியாது இன்று இலங்கை அறிவிப்பு! எல்லாம் பணபலன் ஆயுத பலம் அல்ல கண்ணு!//
அண்ணே கூல் டவுன்.. இப்போ இலங்கை ராணுவத்தை யார் இங்கே சிலாகித்தார்கள்? :)
நேரடியாக பதில் சொல்லுங்கள்.. சீமான், அமீர், பாரதிராசா மற்றும் வைகோ போன்றவர்களின் வெத்து கூச்சல் ஈழத் தமிழர்களுக்கு எந்த வகையில் உதவும்? இதற்கு மட்டும் நேரடியாக பதில் சொல்லுங்க.
\\நேரடியாக பதில் சொல்லுங்கள்.. சீமான், அமீர், பாரதிராசா மற்றும் வைகோ போன்றவர்களின் வெத்து கூச்சல் ஈழத் தமிழர்களுக்கு எந்த வகையில் உதவும்? இதற்கு மட்டும் நேரடியாக பதில் சொல்லுங்க.//
இதில் வைகோவை விட்டுவிடுங்கள். நீங்கள் சொல்லியுள்ள மற்றவர்களை பொறுத்தவரை ஈழத்தமிழராவது வெங்காயமாவது. இவங்க இன்னைக்கு தான் வானத்தில் இருந்து குதித்தார்களா, கடந்த வருடங்களில் மணி ஆட்டிக்கொண்டிருந்தார்களா.
இப்போது வாங்கிய பெட்டிகளுக்காக விசுவாச வேஷம் கட்டிக்கொண்டு வசனம் பேசிக்கொண்டு Stunt அடிக்கிறார்கள். (கலைஞர் ஆட்சியில் இருக்கும் தைரியத்தில்).
////பின்னூட்ட நாயகர்கள் பதிவை முழுமையாக படிக்க வேண்டும்////
தோராயமாக நூற்று எழுபத்து இரண்டு வரிகள், எண்ணூற்று அறுபத்து மூன்று வார்த்தைகள், ஆறாயிரத்து எழுநூற்று முப்பத்து மூன்று எழுத்துக்கள் கொண்டது இப்பதிவு. பதிவை முழுமையாக படித்துவிட்டேன். உங்கள் பதிவிற்கு rough copy வைத்திருப்பீர்களல்லவா? அனுப்புங்கள் அதையும் ஒருமுறை முழுதாக படித்து விடுகிறேன்! :-)))
கரிகாலனைப் பற்றி தெரியவில்லை. அவரும் அக்கு வேறாக அலசி இருக்கக்கூடும்! :-))))
////குறிப்பாக மோகன் கந்தசாமி மற்றும் கரிகாலன்.////
எங்களை பூச்சாண்டிகளாக சித்தரிக்க என்னும் உங்கள் முயற்சிக்கு வாழ்த்துக்கள்.
///மீண்டும் மீண்டும் அரைத்த மாவையே அரைக்க எனக்கு விருப்பமில்லை. ////
பாரதிராஜா, அமீர், சத்தியராஜ், வைகோ, கண்ணப்பன் போன்றோர் பற்றிய பேச்சுகளெல்லாம் அரைத்த மாவுகள்தான். அரைத்த மாவை பதிவிட்டால் பின்னூட்டங்கள் புளித்த மாவுகளாகத்தான் இருக்கும் என்பது தவிர்க்க முடியாதது.
///ஆகவே அதற்கெல்லாம் பதில் சொல்ல வேண்டிய அவசியமும் எனக்கில்லை///
இதுபற்றி எனக்கு கருத்து ஏதும் இல்லை.
///ஆனால் இந்த பதிவுக்கும் இந்த வரிகளுக்கும் உள்ள சம்பந்தம் எனக்கு புரியவில்லை. தயவு செய்து விளக்கவும்.////
மத்திய மாநில அரசுகளின் நடவடிக்கை(?)களில் உள்ள குறைபாடுகளை விமர்சிக்காமல் சீமான் போன்றவர்களை மட்டும் விமர்சிப்பது தேவையற்றது. அதிலும், அரசுகளின் மிக மோசமான செயல்பாடுகளை கண்மூடி ஆதரிக்கும் பட்சத்தில் இவர்களைப்பற்றி பேசக்கூட உரிமையில்லை (தார்மீகப்படி இல்லை, சட்டப்படி உண்டு). இதை பதிவு செய்யத்தான் எனது பின்னூட்டங்கள் எதிர்வினைகளாய் இட்டேன்.
////மோகன், அரைகுறையாக உளறுவதை நிறுத்துங்கள்.///
நீங்கள் கோபப்படுவதை தவிருங்கள். இல்லாவிட்டால் அது தடித்த வார்த்தைகளுக்கு நம்மை இட்டுச்சென்று விடும்.
////தமிழன் அய்யோக்கியன் என்று எங்கே சொல்லி இருக்கிறேன்////
யோக்கிதை இல்லாத விஷயத்தை பேசுபவன் / செய்பவன் அயோக்கியன். கர்நாடகாவை பற்றி பேச யோக்கியதை இல்லாத நாம் அவர்களை கரித்து கொட்டுகிறோம் அல்லவா? நாம் அயோக்கியர்கள் தானே! அப்படி நீங்கள் நினைக்கும் பட்சத்தில் நேராகவே அவ்வாறு சொல்லிவிடலாம். அவ்வாறு தான் சொல்லியிருக்கிறீர்கள்!
அதேபோல், அரசுகளின் குறை மிகுந்த செயல்பாடுகளை ஆதரிக்கும் நமக்கு, தேவையற்ற சர்ச்சைகளை(என்னைப் பொறுத்தவரை சமயங்களில் இதுவும் தேவைதான், ஏனெனில் கும்பகர்ண குரட்டைவிடும் மத்திய அரசின் பின்புறத்தில் எத்துவிட இவ்வழிமுறையும் தோதானதுதான்) கிளப்பும் இவர்களை விமர்சிக்க யோக்கியதை எங்கிருந்து வருகிறது?
///ரொம்ப புத்திசாலித் தனமாக திசை திறுப்புவதாக நினைப்பா?///
திசைதிருப்ப புத்திசாலியாக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை, நண்பரே! பொறுப்பின்மை இருந்தாலே போதும். எனக்கு அது இல்லை. இங்கு எதுவும் திசை திரும்பவில்லை.
///தமிழகத்துக்குள்ளேயே தண்ணீர் தருவதில் பிரச்சனை இருக்கு///
தண்ணீர் பிரச்சினை மட்டுமா? எண்ணற்ற பிரச்சினைகள் மாவட்டங்களுக்கிடையேயும், பஞ்சாயத்துக்களுக்கு இடையேயும், ஏன் தெருக்களுக்கிடையேயும் உண்டு. சட்டமோ, நீதிமன்றமோ ஒரு தீர்வை சொல்லிவிட்டால் அதை சமரசமின்றி அமல்படுத்த வேண்டும். நீங்கள் குறிப்பிடும் அவ்விரு மாவட்டங்களுக்குள் பிரச்சினை என்றால் அரசுதான் தீர்க்க வேண்டும். அல்லது நீதிமன்ற தீர்ப்பை பெற்று செயல் படுத்தவேண்டும். இதை தமிழக அரசு தீர்க்கவில்லையென்றால் அதை செயல்படாத அரசு என விமர்சிக்கலாம். கர்நாடக அரசு நியாமாக செயல்படவில்லை என்பதால் அதை நாம் விமர்சிக்கிறோம். மத்திய அரசும் கடமையை தட்டி கழிப்பதால் தேசிய ஒருமைப்பாடு கெடும் என அவ்வரசை எச்சரிக்கிறோம். இதில் என்ன நமக்கு யோக்கிதை குறைந்தது போனது. தன் நாடு, தன் மாநிலம், தன் மாவட்டம், தன் ஊர் என சுயநலம் இருப்பது இயல்புதான். பிரச்சினைகளின்போது சட்டம் சொல்வதை ஏற்க வில்லை என்றால் சட்டத்தின் ஆட்சி எங்கே இருக்கிறது? எனவே கர்நாடக அரசை விமர்சிக்க முழு உரிமையும் யோக்கியதையும் உண்டு என்பதை ஆணித்தரமாக கூறுகிறேன்.
////என்பது அயல்நாட்டில் இணையத்தில் செய்தி படிக்கும் உங்களுக்கு தெரியாமல் இருப்பது என் தவறு அல்ல////
நான் எவ்வாறு செய்திகளை அறிந்து கொள்கிறேன், விஷயத்தை எழுத்தில் சொல்லும்முன் எவ்வெவற்றை தயார் செய்து கொள்கிறேன் என்பது பற்றி உங்களுக்கு தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை. அவற்றைப்பற்றி தெரியாமல் எனக்கு செய்தி வரும் வழியைப் பற்றி நீங்களே ஒரு முடிவுக்கு வந்து விட்டீர்கள். இதை நாம் தவிர்த்துவிடலாம்.
/////திருப்பூர் மாவட்டத்துடன் உடுமலையை இணைக்கக் கூடாது என்று உடுமலை மக்கள் மிக தீவிரமான போராட்டங்களை எல்லாம் நடத்தினார்கள். அது எதற்கு என்று தெரியுமா உங்களுக்கு?////
இந்திய அரசின் குள்ளநரித்தனங்களை பற்றி உங்களுக்கோ எனக்கோ தெரிந்ததைவிட கொழுவி போன்றவர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும் என நினைக்கிறேன். பிரணாப் முகர்ஜியின் இலங்கைப்பயனத்தை நலம் பயக்கும் ஒன்றாக நீங்கள் கூறுகிறீர்கள். நானும் அப்படியே நினைக்கிறேன். ஈழத்தவர்கள் சில லோக்கல் சம்பவங்களையும் நேரிடையான அனுபவங்களையும் கூறி "சஞ்சய், நீங்கள் இந்த லோக்கல் விஷயம் தெரியாமல் பேசுகிறீர்கள், அது தவறு!" என்று சொன்னால், மத்திய அரசின் செயலை நியாயப்படுத்தும் இந்த பதிவை நீக்கிவிடுவீர்களா என்ன?
////சும்மா வாய்க்கு வந்ததை உளறிக் கொட்டாதிங்க.. ///
நோ கமெண்ட்ஸ்!
///நாம் யோக்கியர்கள் இல்லை என்று சொல்லவில்லை.///
நல்லது!
///ஒன்று ஒழுங்காக படிக்க தெரியனும். இல்லைன்னா படிக்கிறதை புரிந்துக் கொள்ள தெரியனும். ரெண்டுமே இல்லைனா எப்படிங்ணா?///
மிக ஆவேசத்துடன் நீங்கள் இருப்பது புரிகிறது. இது உங்கள் பதிவு. என்னாலும் இவ்வாறு பின்னூட்டமிட முடியும் என்றாலும் தவிர்கிறேன்.
நன்றி
கண்ணு முதலில் நீ கேட்டதால் தான் புது விசயங்கள் அல்ல பழைய ராஜீவ் விசயங்கள் பேச நேரிட்டது! நான் அமீர் , ராசா பற்றியல்ல இங்கே எழுதியதெல்லாம். ஈழப்பிரச்சினையை இந்தியா கையாண்டவிதம் தான் இன்றைய சூழலுக்கு காரணம். இன்னும் சொல்லப்போனால் தலைவர் கருணாநிதி அவர்கள் ராசீவ் கொலை பற்றி கேட்ட கேள்விகள் இன்னும் இணையத்தில் இருக்கின்றன ...
உதாரணத்திற்கு ...
N.Ram: T.S.Subramanian interviewed him in London. He spoke in detail to Frontline about the LTTE's motives and this meeting.
In the same Jain Commission report, it is mentioned that in April 1991, "Raghuvaran, a member of the Black Tigers of the LTTE, who was involved in the massacre of the EPRLF cadres in Madras on June 19, 1990" - Raghuvaran took part in the murder of Padmanabha - "had been reported to have been sighted at Anna Nagar, a suburb of Madras city. The Madras city police were alerted and all efforts made to locate and arrest him but to no avail. The said Raghuvaran is now learnt to be identical with Sivarajan, a prime accused in the Rajiv Gandhi assassination case."
Is that correct?
It has all been written by Jain. I will quote for you something more from the Jain Commission report: "As per the IB (Intelligence Bureau) reports, Sivarajan was sighted in April 1991 by the IB on 13th April, 1991 at Anna Nagar, Madras. The local police were alerted but neither the IB nor the local police succeeded in nabbing him... Sivarajan (had) returned to Madras during the middle of March 1991."
That is, he fled after killing Padmanabha. Then "Sivarajan returned to Madras during the middle of March 1991. On this occasion, he brought gold to be used for financing the operation."
As far as Jain is concerned, if he wants to write something and if an Intelligence Bureau report suits what he wants to write, he accepts it gladly (laughs). But if the I.B. contradicts his viewpoint, he does not use it at all. That is a major fault of the Jain report.
(At this point, Chief Minister Karunanidhi reads out from a letter written in hand by former Tamil Nadu Home Secretary R. Nagarajan on November 30, 1991 to Chief Minister Jayalalitha: "Respected Madam Chief Minister, I have done my duty and I will stand by it all the time to come. I feel that I have unloaded a heavy weight from my heart. Once again, I am greatful (sic) for your noble and kind gestre (sic). Awaiting for your further orders and instructions. My respectful regards. Yours sincerely.")
This is handwritten. I submitted this to the Commission. But Jain rejected our application, which said that if he doubted the authenticity of this letter, he could have it verified by hand-writing experts. After rejecting the application, Jain wrote in the report that he had written to both Jayalalitha and Nagarajan. And according to Jain, Nagarajan said he did not write any such letter. Having said this, Jain gave a "reason" for rejecting our application: there was a spelling mistake in Nagarajan's letter! Jain said that an IAS officer would not make a mistake in spelling - Nagarajan had written "greatful" instead of "grateful."
I argued that an IAS officer had made that mistake. The mistake could have occurred in haste; he could have been proficient in English.
Jain himself said: "On behalf of Karunanidhi, an application No.90/97 dated 10.3.97 was moved to call for sample documents in the hand of Shri Nagarajan and thereafter, to send the letter for examination by handwriting and document experts." Without bothering about our application, he rejected it because Jayalalitha and Nagarajan denied the existence of such a letter and he used the mistake in spelling as a pretext to reject our application (laughs).
(Yasser) Arafat, who was recently in India, said he had already warned Rajiv Gandhi about a plot to kill him and that he had informed Chandra Shekhar about it. Arafat said this to reporters. Jain sent a questionnaire to Arafat seeking an explanation about what he said. Why did he not show the same concern with regard to Nagarajan's letter?
Jain could have asked Arafat when he was in Delhi. He would have given a reply immediately.
He could have called him and asked him about the issue.
I wanted Jain to employ a handwriting expert to verify the letter. Why did he not do that? Has not Nagarajan given affidavits that are contradictory?
At another place Jain says: "It appears to be a personal letter written by Mr. R. Nagarajan. It is inconceivable that such a personal letter would have remained in the official records. Jayalalitha is not such an unintelligent lady so as to leave the letter in the file. Her natural conduct would have been either she would have destroyed it or would have put it in her own brief case or in her own private records."
This could easily have been investigated. You could have provided a handwriting expert to give an opinion.
We asked for it. I know his (Nagarajan's) handwriting, don't I? When I was Chief Minister, he was Home Secretary under me.
Has not Jain glossed over Kasi Anandan's meeting with Rajiv Gandhi except to use it to "rebut" what you said?
Yes.
The text you read out said: "Rajiv Gandhi appreciated the stand taken..." But it seems that Jain has not analysed the significance of that statement.
Sivarajan and others went back to Sri Lanka, returned to Chennai and roamed around. At this point of time, then Tamil Nadu Governor Bhishma Narain Singh said at Tiruchi on March 12, 1991, "LTTE activities have been controlled." Here, this was published in The Hindu of March 13, 1991. Rajiv Gandhi was assassinated on May 21, 1991 at about 10 p.m. Earlier in the evening the same day, Malai Murasu (a Tamil evening newspaper) published an interview given by Bhishma Narain Singh. The Malai Murasu headline read: "We have put down the militants in three months: Governor." He said this at the end of discussions with police officers at the Secretariat.
For eight months, V.P. Singh was not in power. For four months, the DMK was not in power. At that time, Chandra Shekhar was the Prime Minister at the Centre. There was Governor's rule here. During this period, who should have controlled the militants? That is why I told Outlook magazine in an interview that if, I, as a writer, were asked to write a story on this assassination case, I would write it as follows. Some stories introduce a hero and a heroine, they go forward and finally end in a conclusion. Some stories begin with the climax and are then narrated in flashback. As far as this story is concerned, it is one that should begin with the climax.
How should it begin? How did the human bomb Dhanu, charge-sheeted in the Rajiv Gandhi assassination case, come to Tamil Nadu? Who came with her? Where did she stay and with whom did she stay? Who took her to Sriperumbudur? Who arranged the programme of Rajiv Gandhi? Who suddenly made changes in the programme? To what places did Sivarajan go in Tamil Nadu? Why could Sivarajan not be apprehended till he went to Bangalore? It is said that the place where Sivarajan stayed and was cornered in Bangalore belongs to a Congressman. What are the details?
At the place where Rajiv Gandhi died, no Congressman was injured. The persons who died there were police officers who provided him security. At this point of time, there was an alliance between Rajiv Gandhi's party, the Congress(I), and the AIADMK in Tamil Nadu. Why did no candidate belonging to that alliance go to the public meeting addressed by Rajiv Gandhi? After his death, why was no effort made to see the body at the airport? Not only that. When Rajiv Gandhi travelled from the airport to Chennai, though Jayalalitha was not then in town, did any AIADMK candidate who contested with Congress(I) support, or any AIADMK worker, receive him?
I am not the only one to raise these questions. Here, Subramanian Swamy himself has given an affidavit and raised these questions before the Jain Commission. Swamy has raised these questions about not going to the airport or seeing the body after Rajiv Gandhi's death.
வணக்கம் திரு சஞ்சய்,
தங்களுடைய கட்டுரை மிகுந்த வேதனையையும் கவலையையும் அளிக்கிறது.
இருப்பினும், தங்கள் கட்டுரையில்
1) வங்க தேச உதயம் எப்படி நடந்தது,
2) அன்னை இந்திராவைக் கொன்றவர்களை காங்கிரஸ் எப்படி நடாத்தியது, நடாத்துகிறது.
3) காங்கிரஸ் கட்சியைச் சேர்ந்த முன்னாலய உள்துறை அமைச்சர் ஏன் பொற்கோவிலுக்கு எதிரே காலணிகளைத் துடைத்து வைத்தார்?
4) இந்திராவை கொன்ற சீக்கிய சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் இந்திய பிரதமராக முடிகிறது. காந்தியைக் கொன்ற கோட்சேயின் ஆர்.எஸ்.எஸ் -ஐ சேர்ந்தவர்கள் பிரதமராக உதவிப் பிரதமராக இருக்க முடிகிறது. ஏன் தமிழர்கள் இந்திய பிரதமர் ஆகமுடியவில்லை அல்லது யாரோ ஆக விடாமல் தடுக்கிறார்கள்?
5) அகாலிதளம் மான் பிரிவு தலைவர் சிம்ரன்ஜித் சிங் மான் துப்பாக்கியுடன் பாராளுமன்றம் வருவேன் என்று சொல்கிறார். அவரும் இங்கு தானே குப்பை கொட்டினார். அவரை என்ன செய்தார்கள் காங்கிரஸ் ஆட்சியில்?
6)கூறியத் அமைப்பினர் துப்பாக்கியுடன் தான் பேச்சு வார்த்தைக்கு வருவோம் என்கிறார்கள். அவர்களை காங்கிரஸ் அரசு என்ன செய்ய முடிந்தது?
7) அசாமை ஆண்ட பிரபுல்ல குமார் மகந்தா உங்கள் பார்வையில் தீவிர வாதியா? அப்படி இருந்தால் அந்த மாநில மக்கள் அவரை எப்படி ஏற்றுக் கொண்டார்கள்?
8) இந்திரா கொலை முயற்சி, இராஜீவ் கொலை குற்றச்சாட்டு போன்றவற்றில் திமுகவுக்கு தொடர்பு உள்ளது என்று காங்கிரசார் பிரச்சாரம் செய்தனரே? பின்னர் அவர்களுடன் கூட்டணி வைத்தால் அது நியாயமா?
9) பல கொலைகளில் சம்பத்தப் பட்ட முன்னாலைய தீவிரவாத இயக்கம், பிரிவினை வாத இயக்கம் ஜார்க்கண்ட் முக்தி மோர்ச்சாவைச் சேர்ந்த சிபு சோரனை எப்படி காங்கிரஸ் அமைச்சரவையில் சர்ச்சைகளுக்கிடையில் சேர்க்க முடிந்தது?
10) கிழக்குத் தீமோர் இந்தோனேஷியாவில் இருந்து பிரிய முடிகிறது, ஏறக்குறைய அதே நிலை அல்லது அதைவிட மனித உரிமைகளை தரையில் போட்டு மிதிக்கும் நிகழ்வுதானே இன்று சிறிலங்காவில் நடந்து கொண்டிருக்கிறது?
இவற்றையெல்லாம் சீர்தூக்கிப் பார்த்திருக்க வேண்டாமா உங்களுடைய பதிவில்?
அன்புடன்,
ஜோதிபாரதி.
ஜோதி சார்
//இந்த பதிவு, ஈழ மக்களுக்கான ஆதரவு தளத்தை சீர்குழைப்பவர்களை பற்றி மட்டுமே.//
ஜோதி சார், என் பதிவில் எங்காவது ஈழ மக்களின் போராட்டம் அல்லது சுதந்திரம் தவறு என்று சொல்லி இருக்கிறேனா? அதை திசை திருப்பும் வகையில் பேசுகிறவர்களை தான் குறை சொல்லி இருக்கிறேன்.
சீக்கியர் பிரதமரானதற்கும் இதே பதில் தான். சீக்கியர்களும் இந்தியர்கள் தான். மன்மோகன் சிங் சீக்கிய மதத் தீவிரவாதி இல்லை என்றே நினைக்கிறென். சரிதானே. நான் ஒன்றும் ஈழதமிழர்களை எதிர்க்கவில்லையே..
தம்பி ராவணா, உன் தவறுக்காக உன் தாயை நான் இழிவுபடுத்த விரும்பவில்லை. உன் பதிவையும் ப்ரொஃபைலையும் பார்த்தேன். நீ எவ்வளவு பெரிய “ஆண்மகன்” என்பது நன்றாகத் தெரிந்தது.. :))
சஞ்சய்!உங்களுடைய சென்ற ஈழம் பற்றிய பதிவும்,அதன் பின்னூட்டங்களும் ஓரளவுக்கு ஆக்கம் பூர்வமாய் இருந்த காரணம் கொண்டு என்ன சொல்கிறீர்கள் என மீண்டும் வந்தேன்.இந்த முறை ஏமாற்றம் மட்டுமே மிஞ்சுகிறது:(
காங்கிரசு கழிசடைகள் மெல்லத் தமிழின உணர்வைச் சீண்டிப் பார்க்கின்றன. இது போன்ற கழிசடைகளின் கருத்து பொங்கிப் பிரவாகமெடுத்துவரும் தமிழின உணர்வையும் எழுச்சியையும் அதிகப் படுத்துமே தவிர குறைத்து விடாது.
செயல் படா நிலையில் இருக்கும் கருணாநிதி காங்கிரசுக் கும்பல் வேறு ஏதாவது முயற்சி செய்வது நல்லது.
தம்பீ சஞ்சய்..
பொறுமையிழந்து பதிவிட்டிருக்கிறாய் என்று நினைக்கிறேன்..
நான் எதிர்பார்த்ததுபோலவே துள்ளிக் குதித்தோடி வந்திருக்கிறார்கள் நண்பர்களும், தோழர்களும்..
"எவ்வளவுதான் சொன்னாலும், பேசினாலும் அவர்கள் கேட்கப் போவதில்லை. திருந்தவும் போவதில்லை.."
- இது எனக்கு நீ சொன்ன சமாதானம்தான்.. இப்போது நான் உனக்குச் சொல்கிறேன்..))))))))
// அப்போது இந்தியத் தமிழர்களுக்கும் சம உரிமை அளிக்க சம்மதமா என்று கேட்டது.. அதற்கு , அபப்டி எல்லாம் முடியாது.. அவர்கள் எங்களுக்கு அடுத்த நிலையில் தான் இருப்பார்கள் என்று சொன்னது.. அதனால் பிறகு பார்க்கலாம் என்று சொல்லி இந்தக் குழுவை இந்திரா புறக்கணித்தது.. இந்தியா நேரடியாக தலை இடாது என்று சொன்னது..பிறகு தமிழக காங்கிரஸின் வற்புறுத்தலால் இவர்களுக்கு ஆயுத பயிற்சிக்கு ஏற்பாடு செய்தது என்று ஏகப்பட்ட உண்மை வரலாறுகள் வெளி வராமலே இருக்கு அண்ணா.. //
இது கொஞ்சம் புதுசாக் கிடக்கிறது. கும்பல்ல கோவிந்தாவென்று எடுத்து விடுகிறீர்களோ? இல்லை விரிவாகச் சொல்ல முடியுமோ? ஏனென்றால் இந்தியத் தமிழ்ர் 90% வசிப்பது தமிழீழ எல்லைக்கு வெளியே. இந்தப் பிரச்சினை அங்கே வந்திருக்க முடியாது. ஆதாரம் இருந்தால் சொல்லுங்கோ. ஆனால் இப்ப கிளிநொச்சியில நிறைய இந்திய வம்சாவளித் தமிழர் சம உரிமையோட வாழ்வதையும் ஆரிடமாவது கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளுங்கோ. இவர்கள் 83 கொலைக் குத்துக்குப் பிறகு கிளிநொச்சிக்கு வந்த மக்கள்.
இது கொஞ்சம் புதுசாக் கிடக்கிறது. கும்பல்ல கோவிந்தாவென்று எடுத்து விடுகிறீர்களோ? இல்லை விரிவாகச் சொல்ல முடியுமோ? ஏனென்றால் இந்தியத் தமிழ்ர் 90% வசிப்பது தமிழீழ எல்லைக்கு வெளியே. இந்தப் பிரச்சினை அங்கே வந்திருக்க முடியாது. ஆதாரம் இருந்தால் சொல்லுங்கோ. ஆனால் இப்ப கிளிநொச்சியில நிறைய இந்திய வம்சாவளித் தமிழ்ர் சம உரிமையோட வாழ்வதையும் ஆரிடமாவது கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளுங்கோ. இவர்கள் 83 கொலைக் குத்துக்குப் பிறகு கிளிநொச்சிக்கு வந்த மக்கள்.
Thanks mr.podiyan....(Realy my heartiest thanks go to "OSAI Sella" HE brougt up a lot of real things to the view of every ne... Hats off sella....)
Thanks mr.podiyan....(Realy my heartiest thanks go to "OSAI Sella" HE brougt up a lot of real things to the view of every one... Hats off sella....)
ப்போது இந்தியத் தமிழர்களுக்கும் சம உரிமை அளிக்க சம்மதமா என்று கேட்டது.. அதற்கு , அபப்டி எல்லாம் முடியாது.. அவர்கள் எங்களுக்கு அடுத்த நிலையில் தான் இருப்பார்கள் என்று சொன்னது.. அதனால் பிறகு பார்க்கலாம் என்று சொல்லி இந்தக் குழுவை இந்திரா புறக்கணித்தது.//
இது என்ன லொஜிக்?
ஒருவேளை இந்திய தமிழர்கள் வடக்கு கிழக்கு மாகாணத்தில் ஒரு தனி இனமாக இருந்திருந்தால் இப்படி இந்திரா காந்தி கேட்டதில் நியாயமிருக்கலாம்.
ஆனால் இந்தியத் தமிழர்கள் வட கிழக்குக்கு சற்றேனும் தொடர்பில்லாத சிங்கள தேசத்தின் மத்தியில் இருந்த நிலையில்! அவர்களுக்கு சம உரிமை கொடுக்கிறீர்களா என புலிகளை எதுக்கு கேட்க வேண்டும்.
புலிகள் மலையகத் தமிழர்களில் அரசியல் ரீதியாக எந்த வித செல்வாக்கையும் செலுத்தாத நிலையில் அவர்களைப்பார்த்து நீ அவங்களுக்கு சம உரிமை கொடுக்கிறியா என கேட்கிறது ஏதாவது விதத்தில் காரண காரியம் கொண்டதா என பொடியன் கூடவா யோசித்துப் பார்க்கவில்லை. ?
யதார்த்தப் படி பார்த்தால் இந்திரா காந்தி மலையகத் தமிழர்களுக்கு சம உரிமை கொடு என சிங்கள அரசையல்லவா கேட்டிருக்க வேண்டும்.?
இருந்தாலும் இந்த லூசுத் தனம் மிக்க செவி வழிக்கதைகள் எனக்கு எந்த ஆச்சரியத்தையும் தரவில்லை. இன்று யாரோ காங்கிரஸ் சுதர்சனம் என்றொருவர் சொல்லியிருக்கிறார். பிரபாகரன் கேட்டபடியால தானாம் இந்திய படையை அனுப்பினார்கள்.
ஆக இந்த கூட்டங்கள் இப்படி உளறக் கூடியவர்கள்தான்.
முக்கியமான இன்னொரு விடயம்!
இந்திரா காந்தி நேரடியாக புலிகளின் பிரதிநிதிகளை சந்தித்தே இருக்கவில்லை.
பண்டுருட்டியார்தான் இடை தொடர்புகளை செய்தார். மற்றய இயக்கங்களுக்கு செல்வாவின் மகன் சந்திரகாசன்.
இவ்வாறான உளறல்கள் ஒவ்வொரு தடவையும் வரும் போதும் இனி இதில தலையிடுவதில்லையெனத் தான் நானும் நினைக்கிறேன். ஆனால் முடியவில்லை.
இவ்வளவு பின்னூட்டங்கள் ஈடு பாட்டைக் காண்பிக்கின்றது.
இப்போதுள்ள முக்கிய கேள்வி,
இந்திய மத்திய அரசு தமிழகத்தைக் கிள்ளுக்கீரையாக எண்ணுவதுதான்.
மன்மோகன் சிங்கின் பொய்யும் புரட்டும்,போலி வார்த்தைகளுந்தான் இந்தத் தமிழர் சீற்றத்திற்கு அடிப்படைக் காரணம்.
இதை அனைவரும் உணர வேண்டும்.
உண்மைத்தமிழன், சஞ்சய்,
////எவ்வளவுதான் சொன்னாலும், பேசினாலும் அவர்கள் கேட்கப் போவதில்லை. திருந்தவும் போவதில்லை////
இந்த கருத்தை நாங்கள் உங்களுக்குச் சொல்வதாகவும் எடுத்துக்கொள்ளலாம். பின்னூட்ட எதிர்வினையின் நோக்கம் பதிவாசிரியரை திருத்துவது அல்ல; பதிவில் உள்ள முரண்களை அம்பலப்படுத்தி ஏனையோர் அக்கருத்துடன் உடன்படாமல் தடுக்க முயலவேயாகும்.
பின்னூட்ட எதிர்வினையின் நோக்கம் பதிவாசிரியரை திருத்துவது அல்ல; பதிவில் உள்ள முரண்களை அம்பலப்படுத்தி ஏனையோர் அக்கருத்துடன் உடன்படாமல் தடுக்க முயலவேயாகும்.//
அது!
//முக்கியமான இன்னொரு விடயம்!
இந்திரா காந்தி நேரடியாக புலிகளின் பிரதிநிதிகளை சந்தித்தே இருக்கவில்லை.//
தவறு கொழுவி. பிரபாகரன் உள்ளிட்ட ஒரு தமிழீழ விடுதலைக் குழு இந்திராகாந்தியை சந்தித்திருக்கிறார்கள். இரண்டாவது முறை சந்திப்புக்கு தான் அவர்களுக்கு அனுமதி கிடைக்கவில்லை.. அப்போது பிரபாகரன் தலைமை பொறுப்பில் இல்லை. குழுவில் ஒருவராக இருந்திருக்கிறார்.
வால்பையன் said...
நல்ல ஆரோக்கியமான விவாதத்தை எதிபார்க்கிறேன்!
விடுதலைபுலிகள் வேண்டாம் என சொல்லும் சில ஈழதமிழர்களும் இருக்கிறார்கள்.
அவர்களுக்கு கமலின் பதில் என்ன?
ஈழதமிழர்களுக்கு தனி நாடே சரியானது என்று நம்பும் பட்சத்தில் அதை உலக நாடுகளுக்கு எடுத்து சொல்லும் பொறுப்பு யாருக்கு இருக்கிறது.
உலக நாடுகள் விடுதலைபுலிகளை தடை செய்யும் அளவுக்கு எடுத்து சென்றது யார்? ஏன்?//
இந்தளவு வரலாறுகளையும் தெரியாதவர்களாய் இருந்து கொண்டு ஈழம் பற்றிப் பதிவு எழுத உங்களுக்கு என்ன அருகதை உள்ளது நண்பர்களே???
பிரபாகரன் உள்ளிட்ட ஒரு தமிழீழ விடுதலைக் குழு இந்திராகாந்தியை சந்தித்திருக்கிறார்கள்//
பிரபா - உமா பாண்டிபஜார் சூட்டு சம்பவத்துக்கு பிறகுதான் மத்திய உளவுத்துறை ஈழ போராட்ட குழுக்கள் விபரத்த சேகரிக்க தொடங்கியது.
அந்த நேரமே புலிகளுக்கு பிரபாதான் தலைவர். ஆக புலிகள் இந்திராவை சந்தித்திருக்க முடியாது.
நீங்கள் சொல்லும் விடுதலைகுழு எது? எத்தனையாம் ஆண்டளவில் இந்திராவை சந்தித்தது என சொன்னால் நன்றாக இருக்கும்.
சிங்கள தேசத்தில் இருக்கின்ற மலையக மக்களுக்கு சம உரிமை கொடுப்பதற்கு வடகிழக்கில் உள்ள புலிகளை கேட்ட கதைபோலத் தான் இதுவுமா :) (தர்க்க ரீதியாக வடகிழக்கில் வாழ்கின்ற முஸ்லீம் மக்களுக்கு சுய ஆட்சி வழங்க புலிகளை கேட்டதாயும் அதை புலிகள் மறுத்ததாயும் சொல்லியிருந்தாலாவது இருக்கலாம் என நம்பலாம். )
அடுத்த விடயம் - மீனம்பாக்கத்து விமான நிலையத்திற்கு குண்டு வைத்தவர்கள் புலிகள் என்ற உங்களது ´கதை´
டி.ஈ.எ என்ற தமிழீழ விடுதலை இராணுவம் என்னும் ஒரு அமைப்பு. (ஈழத்தில் 32 இயக்கங்கள் இருந்ததது தெரிந்திருக்கும்தானே. அதே வேளை அனைவரும் புலிகள் என்ற பெயரால்தான் தமிழகத்தில் அழைக்கப்பட்டனர்) அதன் தலைவர் தம்பா.
அவர் விமான நிலையத்தில் தரித்துநின்ற எயார் லங்கா விமானத்தில் வைப்பதாற்கான குண்டை ஒருவரிடம் கொடுத்து விடுகிறார்.
குண்டு கொண்டு போனவரோ பயத்தில் உதறல் எடுத்து விமானத்திற்குள் குண்டை வைக்காமல் விமான நிலையத்தில் வைத்து விட்டு ஓடிவிடுகிறார்.
செய்தியறிந்த தம்பா தமிழக பொலிசாரை தொடர்பு கொண்டு விமான நிலையத்தில் குண்டிருப்பதை அநாமதேயமாகச் சொல்ல பொலிசார் கண்டு கொள்ளவில்லை. குண்டு வெடித்தது.
தம்பா புலிகள் அமைப்பைச் சேர்ந்தவரில்லை. (ஈழத்தின் அனைத்துப் போராளி இயக்கங்களையும் புலிகள் என்ற பொதுப்பெயரில் பார்த்த தமிழக அன்றைய வழக்கம் இன்றுமா தொடர்கிறது. கொடுமை..)
தம்பா தற்போதும் வேலூர் சிறையில்தான் உள்ளார். முடிந்தால் கேட்டு அறியவும்
இங்கே இதையெல்லாம் விரிவாக எழுத .. உங்களுக்கு உண்மையைச் சொல்ல வேண்டும் என்ற ஆவலையும் தாண்டி
நீங்கள் போகிற போக்கில் கொட்டிவிட்டுப் போகிற கடைந்தெடுத்த பொய்களை பின்னால் வருகிறவர்கள் அப்படியே எடுத்து அதனூடாக தமது கருத்துருக்களை வடிவமைத்து விடக் கூடாது என்பதற்காகவே.
பிரபா - உமா பாண்டிபஜார் சூட்டு சம்பவத்துக்கு பிறகுதான் மத்திய உளவுத்துறை ஈழ போராட்ட குழுக்கள் விபரத்த சேகரிக்க தொடங்கியது.
அந்த நேரமே புலிகளுக்கு பிரபாதான் தலைவர். ஆக புலிகள் இந்திராவை சந்தித்திருக்க முடியாது. //
அதாவது -
பிரபா தலைவராக அறியப்பட்ட பிறகுதான் மத்தி போராட்ட குழுக்களின் விபரம் சேர்க்கிறது. ஆக தர்க்க ரீதியாக பார்த்தால் கூட அதன்பிறகு புலிகளையோ யாரையுமோ சந்தித்தால் கூட பிரபாகரன்தான் தலைவர்.
பாண்டிபஜார் சம்பவம் 82 இல் நிகழ்ந்தது. ஏதோ ஒரு குழுவிற்கு பிரபாகரன் தலைவராக இல்லாத சமயத்தில் அக்குழு இந்திராவைச் சந்தித்தால் அது 80 களுக்கு முன்பு நடந்திருக்க வேண்டும்.
தகவலுக்காக ஒரு விடயம் சொல்கிறேன். 85 இல் திம்புப் பேச்சில் ஈழ விடுதலை இயக்கங்கள் ஒரு அமைப்பாக (ஈழத் தேசிய விடுதலை முன்னணி) கலந்து கொண்டன.
அப்போது இலங்கையில் உள்ள மலையக மக்களின் பிரச்சனையும் கவனத்தில் கொள்ளப்படவேண்டும். அவர்களுக்கான குடியுரிமையும் கிடைக்க வேண்டுமென ஈழ குழுக்கள் வற்புறுத்தின. இந்த தகவலை நீங்கள் அண்மையில் சிலாகித்திருந்த திலகர் / இறக்குவானை நிர்சன் ஆகியோரின் செவ்விக் கட்டுரையொன்றில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
ஆனால் இதுவிடயம் தொடர்பில் இந்தியா எதுவும் பேசவில்லை.
பொடியன்: நீங்கள் பெற்றுக் கொண்ட தவறான தகவல்களைத்தான் இங்கு பரப்புகிறீர்கள் என இப்போ வரை நம்புகிறேன். இல்லை நான் திட்டமிட்டுத்தான் இவற்றை கூறுகிறேன் என்றால் சொல்லிவிடுங்கள்.
திம்பு பேச்சுவார்த்தையில் நான்கு கோரிக்கைகளை முன்வைத்திருந்தார்கள் அதில் முதலாவது இலங்கைத் தமிழர்கள் ஒரு தேசிய இனமாக அங்கீகரிக்கப்படவேண்டும் என்பதாகும். இரண்டாவது, இலங்கையிலுள்ள தமிழர்களுக்கு இனங்காணப்பட்ட ஒரு தாயகம் இருப்பது அங்கீகரிக்கப்படவேண்டும்.மூன்றாவது, தமிழ்த் தேசிய இனத்தின் சுயநிர்ணய உரிமை அங்கீகரிக்கப்படவேண்டும். நான்காவது இலங்கையில் எமது சகோதரர்களாக இருக்கின்ற மலையக மக்களின் பிரஜாவுரிமை
கொழுவி சொல்லும் செய்திகள் சரியானவை. மேலும் ஒரு கால்நூற்றாண்டு போராட்டத்தில் இந்தியா எவ்வாறெல்லாம் தவறான வெளிநாட்டுக்கொள்கைகளால் சொதப்பியது என்ற உண்மை இன்றுள்ள பலருக்கும் தெரியாது. ஆனால் "புலிகள்" பெயரில் வலைப்பதிவு வைத்துள்ள உங்களுக்குமா தெரியவில்லை சஞ்சய்!!!
//ஆனால் "புலிகள்" பெயரில் வலைப்பதிவு வைத்துள்ள உங்களுக்குமா தெரியவில்லை சஞ்சய்!!!//
ஸ்டாப்.. ஸ்டாப்.. ஸ்டாப்...
என்ன சொல்றிங்க அண்ணா? அட்லீஸ்ட் எனக்கு மட்டுமாவது புரியற மாதிரி சொல்லுங்க.. ;(
என்ன சொல்றிங்க அண்ணா? அட்லீஸ்ட் எனக்கு மட்டுமாவது புரியற மாதிரி சொல்லுங்க.. ;(//
புலிகளை ஈழ வழக்கில் பெடியன்கள் / பொடியங்கள் என்றுதானே அழைக்கிறோம். அதைச் சொல்கிறார் :)
உதாரணமாக பேச்சு வழக்கில் கிளிநொச்சியில் பொடியங்கள் ஆமிக்கு நல்ல அடியாம் :)
ஐயா, இந்திய தேசிய காங்கிரசின் சாந்த சொரூபியே, கொஞ்சம் இந்தச் சுட்டிகளையும் அழுத்திப் படியுங்கள்.
காங்கிரஸ் கட்சி மற்றும் அரசு நடத்திய சீக்கிய இனப் படுகொலை:
http://in.rediff.com/news/2004/nov/01kanch.htm
http://www.witness84.com/massacre/
பாரதீய ஜனதா கட்சி மற்றும் அரசு நடத்திய குஜராத் இனப்படுகொலை:
http://www.pucl.org/Topics/Religion-communalism/2002/gujarat-nhrc-submission.htm
http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/south_asia/1974980.stm
தன் குண்டர்களை ஏவி விட்டு அப்பாவி சீக்கியமக்களைக் கொலை செய்த பயங்கரவாதியான உங்கள் இராசீவ் காந்தியை என்ன செய்ய வேண்டும்? ஒரு பெரிய மரம் கீழே விழும்போது அருகிலுள்ள சின்ன செடிகள் அழிக்கப் படுமாம். இதுதான் உங்கள் பயங்கரவாதி இராசீவின் அலட்சியப் பதில்.
அதுபோல் குஜராத்தில் பயங்கரவாதத்தை நிகழ்த்தி அப்பாவி மக்களைக் கொன்று போட்ட பயங்கரவாதி மோடி இன்னும் முதல்வராக அமர்ந்திருக்கிறார்.
இந்தப் பயங்கரவாதிகளை விட்டுவிட்டு, சீமானும், வைக்கோவும், அமீரும் பயங்கரவாதத்தை ஆதரித்துப் பேசுகிறார்கள் என்று கைது செய்வது சரியா? இதற்குப் பிறகும் இராசீவ் காந்தியை ஆதரித்து எழுதினால் உங்களையும் பயங்கரவாதத்துக்கு ஆதரவாக இருப்பதாகக் கைது செய்யலாமோ?
காங்கிரசு அடிமை மூளையைக் கழற்றி வைத்து விட்டுக் கொஞ்சம் பகுத்தறிவுடன் யோசித்துப் பாருங்கள்.
நன்றி-சொ.சங்கரபாண்டி
The Thimpu Declaration
The 'new proposals' do not recognise that the Tamils of Sri Lanka constitute a nation. The 'new proposals' do not recognise that the Tamil speaking people have the right to an identified homeland. The 'new proposals' do not recognise the inalienable right of self determination of the Tamil people. And finally the 'new proposals' do not secure the fundamental rights of the Tamil people and any solution to the Tamil national question is inseparable from the resolution of the problems of the plantation Tamils in the Island. And accordingly the 'new proposals' fail to satisfy the legitimate political aspirations of the Tamil people.
Meenampakkam Blast
Confrontation with the armed forces intensified in August. But before that, on 2 August, a plan to blast the Katunayake airport misfired. The plan was hatched by Panagoda Maheswaran. He was born in 1955 to a well-known business family from Pungudutivu. Maheswaran's father, Thambipillai, owned a chain of stores, including the popular vegetarian hotel Dawalahiri at Maradana. His family sent him to Queen’s College, London University where he did a degree in civil engineering. He returned to Sri Lanka in 1980 and joined the GUES and then EROS. He worked with a group at Trincomalee and planned a failed bank robbery in Kinniya. He was arrested and detained at the high security Panagoda Army Camp. He cut the iron window bars of the room in which he was kept and escaped in early 1983. That daring escape earned him the appellation Panagoda and an aura of respectability and admiration among Tamil youths. He was arrested on a tip-off from a Muslim house at Peloyagoda and detained at Welikade.
The 5 feet 11 inch tall and well-built Maheswaran witnessed the prison killing of the first day, 25 July, and prepared his colleagues to resist if they were attacked. Improvised weapons were kept at hand and the collection of the curry gravy was done on his suggestion. His colleagues who escaped the second massacre of 27 July speak glowingly of the bold fight he put up. He was one of the leaders who planned the first Batticaloa jailbreak. He cut models of handguns which the Sri Lankan media mistook for real ones and reported that handguns had been smuggled into the prison.
Panagoda Maheswaran stayed back in Batticaloa and founded the Tamil Eelam Army (TNA). He led the robbery of the Kattankudi People’s Bank in January 1984, the biggest bank robbery in Sri Lanka until then. Six young men led by Maheswaran walked into the bank at 9 am when it opened for business, took the manager hostage, herded the other employees into a room and cleaned up the safe vault. The bloodless operation netted for them Rs. 36 million in gold and jwellery and Rs. 240,000 in cash. But the security forces which launched a massive crackdown managed to recover a portion of the gold and jwellery which had been wrapped in polythene bags and buried in tins in the back of the house in which they lived.
Maheswaran escaped to Jaffna with part of the booty and then to Tamil Nadu. With that money, he set up a training camp on the Tamil Nadu - Kerala border and a transit camp at Vedaraniyam. His fame attracted about 400 youths and he set up a TNA camp at Vadamarachchi. He set up a motorcycle brigade in which his cadres, known as Panagoda’s boys, rode fast dressed in similar safari suits.
Panagoda Maheswaran’s urge was to do something spectacular and shocking. He shifted to Chennai, rented a house at Neelankarai, a suburb, enrolled at the Madras Flying Club and underwent a course as a pilot. His ambition was to charter an aircraft, load it with bombs and drop them over selected targets in Colombo.
During training, Maheswaran changed his mind and modified the plan. He decided to blast the Katunayake airport. The change was mainly due to his newfound Indian Tamil friend, Saranavabhavan, a member of the flying club. They worked out a plan to send two suitcases packed with explosives, timed to explode after the suitcases were loaded into the Air Lanka carrier to London and Paris. Maheswaran collected a group of people who could assist him. They were: Vikneswara Rajah, a former officer of the Sri Lanka Customs; Thambirajah who contested the DDC elections in Batticaloa as a TULF candidate; Chandrakumar, an Indian police constable working at the Meenambakkam Airport Security; Vijayakumar, a peon at the Air Lanka Office at the airport and Loganathan, a porter at the airport.
Panagoda Maheswaran manufactured the bombs in his Neelankarai home. He packed them into two suitcases. He bought a ticket for Air Lanka flight UL-122 from Chennai to Colombo on 2 August. He chose that flight because the Air Lanka Boeing 737 aircraft departs from Chennai at 21.50 hours and arrives at Katunayake at 22.50 hours. In an hour, it proceeds to Male, the capital of the Maldives. Two other Air Lanka aircrafts, one to Gatwick/London and the other to Paris, normally stand at that time on the tarmac loading baggage. The flight for Charles de Gaulle airport via Muscat and Vienna was scheduled to depart at 23. 30 hours, while the flight for Gatwick, via Dubai, Zurich was scheduled to leave at 23.50 hours.
The blasts were timed for 23.00 hours when the three aircrafts stand quite near each other on the apron. Singapore Airlines Boeing 707 would also be there at that time. The blast, if it had occurred at Katunayake, would have destroyed three Air Lanka aircrafts and the Singapore Airlines craft, the tarmac and portions of the airport building,
By a quirk of fate, the bombs exploded at 22.52 hours at the Meenampakkam airport. Panagoda Maheswaran had purchased the ticket in the name Kathiresan. He checked in at the Air Lanka counter at 20.10 hours. Porter Loganathan carried the heavy suitcases past the customs without any checking. Vikneswara Rajah had made the arrangements. The suitcases weighed 35 kilos excess and Maheswaran paid the excess charge of 300 Indian rupees. Maheswaran waited till the suitcases were taken to the cargo loading area and slipped out.
Vijayakumar of the airport security then performed his part. He removed the baggage tags which read CMB meaning Colombo and tied the one that read LGW on one suitcase and the one on which CDG was written on the other. LGW denoted Gatwick airport and CDG Charles de Gaulle airport. That was to assure that the suitcases would be loaded onto the Gatwick and Paris-bound planes at Katunayake.
Maheswaran did not leave the airport. He waited with the public and had an eye on the suitcases. They were not loaded into the aircraft. They were left at the cargo terminal. Then the airport announcement shook him. "Attention please. Passenger Kathiresan bound to Colombo, please identify your packages." It was repeated a few minutes later. The aircraft took off without the suitcases as its owner had failed to identify them.
The suitcases were moved back to the Air Lanka office. The customs, suspecting smuggling, sent them to the left-luggage counter till some one claimed them. The transit passenger lobby outside was crowded with Sri Lankans, mainly women, who were waiting for the connecting flight to Bombay. They were on their way to Abu Dhabi.
Maheswaran realized the danger. He panicked. He went to Guindy, where one of his friends lived. He telephoned the airport customs and told them to remove the suitcases from the building. He warned them that there were bombs in them. He was taken to be prankster. Maheswaran telephoned again. Airport officials started debating whether that was a ruse by the smugglers. Maheswaran’s third call was taken seriously. Two officials tried to pull the suitcases out of the building.
Then the bombs exploded. The time was 22.52 hours.
The explosion caused a catastrophe. Thirty-three persons were killed and 27 injured. The dismembered head of a woman was thrown many meters away and a leg got struck to the ceiling’s iron frame. The entire concrete hood of the arrival lounge collapsed, pinning down all those who waited there.
Twenty-four Sri Lankans died, some of them blown to bits and burnt beyond recognition. Eighteen of them were women and six men. Two of the dead were Customs officials.
The story reached Colombo that night itself. Jayewardene, Athulathmudali and their propaganda machinery sprung into action. They considered the tragedy a propaganda boon. They have got the opportunity to push India into a defensive position. The information the Sri Lankan intelligence service had amassed about the training facilities India provided to Tamil armed groups had been put to maximum use. Newspapers pointed an accusing finger at India. 'You are training the terrorists and you have suffered from it,' editorialists preached.
Jayewardene rushed a message to Indira Gandhi condemning the carnage. In it he had this dig, "Whilst sympathizing with the families of all those who have died or have been injured as a result of this blast, it is clear that we who are committed to a democratic way of life and to a democratic process in finding solution to problems must cooperate to fight terrorism which has become an ugly monster challenging the very foundations of the international community and its values."
Indira Gandhi replied, "I condemn as much as you this outrage. Both our governments should take all steps to prevent the recurrence of all such forms of mindless violence."
Tamil Nadu Chief Minister M. G. Ramachandran was highly disturbed. He called the bomb explosion "a ghastly act committed by cruel minded persons."
No group claimed responsibility. Tamil armed groups and India played down the incident because of the embarrassment it caused them. They tried to show that that was the work of Israeli intelligence agency Mossad.
But the Tamil Nadu police did its job. Policemen raided Maheswaran’s Neelankarai home and seized a similar bomb. They arrested Maheswaran and later Vickneswara Rajah, Thambirajah, and seven other Indian Tamils. They were charged before the courts in March 1985. The three Sri Lankans - Maheswaran, Vickneswara Rajah and Thambirajah were released on bail, They jumped bail. Five Indians - Saravanabhavan, Vijaya Kumar, Loganathan, Chandrakumar and Balasubramanian were awarded life sentences.
Panagoda Maheswaran fled to Bangalore and was arrested in 1998. His and the TNA’s contribution to the Tamil freedom struggle was negligible. His talent and efforts had been wasted.
Jayewardene and Athulathmudali derived the maximum propaganda mileage from the Meenampakkam blast. That did not last long. The next few days turned the table against them. August 1984 was a major turning point in the Tamil freedom struggle.
In that month, Pirapaharan made the first major change in his armed struggle. He announced his forces would no longer do hit and run attacks. Their focus would be sustained guerrilla attack. This is what he announced:
We are switching over from our tactic of hit and run to a sustained guerrilla campaign.
19 December, 2008 9:27 AM
பொடியன்-|-SanJai said...
//தமிழர்களைப் புரிந்து கொள்ளாது, அவர்களது போராட்டத்தைக் கொச்சைப் படுத்திப் பதிவு எழுதும் நீங்கள்//
கமல், தமிழர்களின் போராட்டத்தை கொச்சை படுத்துபவர்களை தான் நான் குறை சொல்லி இருக்கிறேன். இந்த பதிவில் தமிழர்களின் போராட்டத்தை கொச்சை படுத்தி எழுதி இருக்கும் வார்த்தைகளை எடுத்துக் காட்ட முடியுமா? உடனே திருத்திக் கொள்கிறேன்.
''என் பாஷையில் பயங்கரவாதம் என்பது, என் நாட்டுத் தலைவரை வெளிநாட்டு இயக்கம் கொல்வது, என் நாட்டில் வைத்து வெளிநாட்டு விருந்தினர்களை கொல்வது ( பெயர் வேண்டுமா? ), என் நாட்டு விமான நிலையத்தில் குண்டு வைப்பது ஆகியவை தான். இவை அனைத்தையும் பயங்கரவாத விடுதலைபுலிகள் செய்திருக்கிறார்கள்.. உங்களால் மறுக்க முடியுமா?. எனக்கு என் தாய்நாட்டிற்கு பிறகுதான் மற்ற நாடெல்லாம்.//
மெல்போர்ன் கமல் said...
என் பாஷையில் பயங்கரவாதம் என்பது, என் நாட்டுத் தலைவரை வெளிநாட்டு இயக்கம் கொல்வது, என் நாட்டில் வைத்து வெளிநாட்டு விருந்தினர்களை கொல்வது ( பெயர் வேண்டுமா? ), என் நாட்டு விமான நிலையத்தில் குண்டு வைப்பது ஆகியவை தான். இவை அனைத்தையும் பயங்கரவாத விடுதலைபுலிகள் செய்திருக்கிறார்கள்.. உங்களால் மறுக்க முடியுமா?. எனக்கு என் தாய்நாட்டிற்கு பிறகுதான் மற்ற நாடெல்லாம்.//
உங்கள் நாட்டு விமான நிலையத்தில் விடுதலைப் புலிகள் எப்போது குண்டு வைத்தார்கள் என்று கூற முடியுமா??? உங்கள் நாட்டு அமைதிப் படையினர் எங்கள் நாட்டில் செய்த நாசகார வேலைகளுக்கு நாங்கள் என்ன பெய்ர் கூற முடியும்????
//
மெல்போர்ன் கமல் said...
வால்பையன் said...
நல்ல ஆரோக்கியமான விவாதத்தை எதிபார்க்கிறேன்!
விடுதலைபுலிகள் வேண்டாம் என சொல்லும் சில ஈழதமிழர்களும் இருக்கிறார்கள்.
அவர்களுக்கு கமலின் பதில் என்ன?
ஈழதமிழர்களுக்கு தனி நாடே சரியானது என்று நம்பும் பட்சத்தில் அதை உலக நாடுகளுக்கு எடுத்து சொல்லும் பொறுப்பு யாருக்கு இருக்கிறது.
உலக நாடுகள் விடுதலைபுலிகளை தடை செய்யும் அளவுக்கு எடுத்து சென்றது யார்? ஏன்?//
இந்தளவு வரலாறுகளையும் தெரியாதவர்களாய் இருந்து கொண்டு ஈழம் பற்றிப் பதிவு எழுத உங்களுக்கு என்ன அருகதை உள்ளது நண்பர்களே???
இவை தான் நான் உங்கள் பதிவில் போட்ட பின்னூட்டங்கள். இப்போது சொல்லுங்கள் நண்பர்களே??? விமானத்தில் புலிகள் குண்டு வைத்தார்கள் என்பது பற்றிப் பொய் கூறும் பதிவரா??? நான அதற்கான விடையை ஆதார பூர்வமாக விளக்க வேண்டும்????
உங்களுக்குத் தமிழ் தெரியாதா?? நீங்கள் கூறினீர்கள். விமான நிலையத்தில் புலிகள் குண்டு வைத்தார்கள் என்று. அதற்கு நான் உங்களிடம் கேட்ட கேள்வி தான் புலிகள் எப்போது எந்த விமான நிலையத்தில் குண்டு வைத்தார்கள் என்று??? அதற்குப் பதில் சொல்ல வேண்டியது உங்கள் பொறுப்பு. அதற்கே பதில் சொல்லத் தெரியாத நீங்கள் அந்தக் கேள்விக்கான விடையை உங்களிடம் கேட்கும் போது அதற்கு விடை சொல்ல வேண்டியது உங்கள் பொறுப்பு. இப்படி முழுப் பூசணிக்காயைச் சோற்றுக்குள் புதைத்துத் தலை குத்துக்கரணம் அடிப்பீர்கள் என்று நான் சற்றும் எதிர்பார்க்கவேயில்லை. இப்போது சொல்லுங்கள் தமிழர் போராடம் பற்றி ஒன்றும் தெரியாமல் கதைக்க்கும் நீங்களா??? நாங்களா போராட்டம் பற்றிக் கதைக்க அருகதையற்றவர்???
வால்பையன் said...
நல்ல ஆரோக்கியமான விவாதத்தை எதிபார்க்கிறேன்!
விடுதலைபுலிகள் வேண்டாம் என சொல்லும் சில ஈழதமிழர்களும் இருக்கிறார்கள்.
அவர்களுக்கு கமலின் பதில் என்ன?
ஈழதமிழர்களுக்கு தனி நாடே சரியானது என்று நம்பும் பட்சத்தில் அதை உலக நாடுகளுக்கு எடுத்து சொல்லும் பொறுப்பு யாருக்கு இருக்கிறது.
உலக நாடுகள் விடுதலைபுலிகளை தடை செய்யும் அளவுக்கு எடுத்து சென்றது யார்? ஏன்?//
விடுதலைப் புலிகள் வேண்டாம் என்று சொல்லும் ''சில'' தமிழர்கள் தான் இருக்கிறார்கள் என்று நீங்களே சொல்லி விட்டீர்கள். அப்படி என்றால் 'பல'' தமிழர்கள் விடுதலைப் புலிகள் வேணும் என்று சொல்கிறார்கள் என்பது உங்கள் கருத்துத் தானே?? அதற்கான பதிலை நீங்களே சொல்லி விட்டீர்கள். அடுத்த கேள்வி உங்கள் ஊர்ப் புலனாய்வுத் துறையும், இலங்கை அமைச்சர் கதிர்காமார் மற்றும் சந்திரிக்கா அரசும் தான் பொய்யான வதந்திகளைக் கூறிப் புலிகளைத் தடை செய்யும் தார்மீகப் பெரும் கடமையை நிறைவேற்றியவர்கள்.. என்ன ஏதாவது புரியுதா????
//
இந்தளவு வரலாறுகளையும் தெரியாதவர்களாய் இருந்து கொண்டு ஈழம் பற்றிப் பதிவு எழுத உங்களுக்கு என்ன அருகதை உள்ளது நண்பர்களே??? //
எனக்கு வரலாறு தெரியாது,
உங்களுக்கு எப்படியும் ஒரு ஐநூறு வயசிருக்கும் போலிருக்கு, நீங்களே சொல்லிருங்களே!
தம்பி சஞ்சய், உன்னுடைய நிறைய பதிவுகள் என்னைக் கவர்ந்தவை! இந்தப் பதிவுடன் என்னால் உடன்பட இயலவில்லை என்பதை மட்டும் சொல்லிக்கிறேன்...காரணங்கள் நிறைய! சமயம் வரும்போது சந்திக்க வாய்ப்பு வரும் போது, இது பற்றி பேசலாம்.
தம்பி சஞ்சய், உன்னுடைய நிறைய பதிவுகள் என்னைக் கவர்ந்தவை! இந்தப் பதிவுடன் என்னால் உடன்பட இயலவில்லை என்பதை மட்டும் சொல்லிக்கிறேன்...காரணங்கள் நிறைய! சமயம் வரும்போது சந்திக்க வாய்ப்பு வரும் போது, இது பற்றி பேசலாம்.
Late a comment podaren :)
Happy to see another level head :)))
Neenga sonnadhukellam oru LATE repeatu :)))
Post a Comment